اطلاعات پزشکی با (حامدرحیمی پنجکی)

حتما برایتان پیش آمده است که با بروز درد در دست چپ مواجه شده باشید.در چنین مواقعی، ممکن است نسبت به درد بی‌تفاوت باشید و یا اینکه با خوردن داروهای گیاهی و شیمیایی مختلف به دنبال رفع درد باشید.

 علت درد دست چپ چیست؟ چه راه‌هایی برای درمان خانگی یا تخصصی آن وجود دارد؟ در ادامه این مطلب علاوه بر پاسخ به سوالات ذکر شده، به این موضوع می‌پردازیم که درد دست چپ چه زمانی خطرناک است.

درد دست چپ نشانه چیست؟

علت درد دست چپ ممکن است تحت تاثیر بیماری‌های مختلفی ایجاد شود. برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

بیماری شایع آرتروز

آرتروز یک بیماری تخریبی مفاصل‌ است که در آن غضروف‌های مفصلی به‌تدریج تحلیل می‌روند. این فرسایش غضروفی باعث می‌شود استخوان‌های مفصل به‌طور مستقیم با یکدیگر تماس پیدا کرده و منجر به درد، التهاب و کاهش حرکت مفصل شوند.

در صورت درگیری مفاصل گردن، آرتروز می‌تواند به اعصاب مرتبط با دست‌ها فشار وارد کند. این فشار عصبی ممکن است به‌ویژه در دست چپ احساس درد، بی‌حسی یا ضعف ایجاد کند. علائم معمول آرتروز گردن شامل درد و سفتی در مفاصل گردن، محدودیت در حرکت، و در برخی موارد، سرگیجه و درد در بازوها و شانه‌ها است.

آسیب‌دیدگی رباط کتف

آسیب‌دیدگی رباط‌های شانه، به‌ویژه پارگی تاندون‌های روتاتور کاف می‌تواند موجب درد دست چپ شود. این تاندون‌ها مسئول پایداری و حرکت مفصل شانه هستند. هنگامی که این تاندون‌ها آسیب می‌بینند، عملکرد شانه مختل شده و درد به نواحی اطراف، از جمله دست چپ، منتقل می‌شود.

 اصلی آن انجام شود. برخی از رایج‌ترین روش‌ها برای درمان عبارتند از:

از فعالیت‌هایی که باعث درد می‌شوند، اجتناب کنید. استراحت به بهبود عضلات و مفاصل کمک می‌کند.
برای کاهش التهاب و درد ناشی از کشیدگی یا آسیب عضلانی، از کمپرس سرد استفاده کنید. اگر درد به دلیل سفتی عضلات است، کمپرس گرم مؤثرتر خواهد بود.
ماساژ ملایم دست و بازو می‌تواند جریان خون را بهبود دهد و موجب افت تنش عضلانی شود.
حرکات کششی ملایم می‌تواند به کاهش سفتی و افزایش انعطاف‌پذیری کمک کند.
داروهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند. البته بهتر است داروها را متناسب با نسخه پزشک مصرف کنید.
در صورت درد ناشی از حرکات تکراری، استفاده از اسپلینت یا باند کشی می‌تواند به تثبیت مفصل و کاهش درد کمک کند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر درد دست چپ از حالت عادی خارج شود یا ادامه پیدا کند، باید به دنبال علت درد دست چپ و درمان آن باشید که با مراجعه به پزشک امکان پذیر است. برخی از مهم‌ترین زمان‌های مراجعه به پزشک عبارتند از:

درد قفسه سینه: درد دست چپ همراه با فشار یا درد در قفسه سینه، تنگی نفس، تعریق یا تهوع می‌تواند نشانه حمله قلبی باشد.
بی‌حسی یا ضعف: بی‌حسی یا ضعف ناگهانی در دست چپ ممکن است به دلیل آسیب عصبی یا سکته باشد.
تورم یا تغییر رنگ: تورم شدید یا تغییر رنگ دست می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات عروقی یا آسیب جدی باشد که درمان آن توسط پزشک امکان‌پذیر است.
درد شدید یا مداوم: اگر درد دست چپ بیش از چند روز ادامه یابد یا به درمان‌های خانگی پاسخ ندهد، نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.
آسیب مستقیم: پس از سقوط، ضربه یا تصادف که باعث درد یا کاهش حرکت دست شود، باید به پزشک مراجعه کنید.
درمان تخصصی درد دست چپ
درمان تخصصی درد دست چپ زمانی آغاز می‌شود که علائم شدید، مداوم یا نگران‌کننده باشند و به درمان‌های خانگی پاسخ ندهند. این درمان‌ها بسته به علت درد شامل موارد زیر هستند:

دارودرمانی: استفاده از داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن که فقط باید با تجویز پزشک مصرف شوند. زیرا دارو متناسب با علت درد دست تجویز می‌شود.
فیزیوتراپی: انجام تمرینات تقویتی و کششی تحت نظر متخصص برای بهبود عملکرد دست و کاهش درد موثر است. البته بستن اسپلینت یا بریس برای حمایت از دست و کاهش فشار بر اعصاب و عضلات.
جراحی: در صورت عدم موفقیت روش‌های غیرجراحی، ممکن است جراحی برای رفع فشار از روی عصب یا ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده ضروری باشد.

آیا درد دست چپ خطرناک است؟

درد دست چپ می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله آسیب‌های عضلانی، مشکلات عصبی یا بیماری‌های قلبی رخ دهد. در برخی موارد، این درد ممکن است نشانه‌ای از مشکلات قلبی جدی مانند حمله قلبی باشد، به‌ویژه اگر با علائمی نظیر احساس درد در قفسه سینه همراه باشد. البته علت درد دست چپ به موضوعاتی دیگری هم مرتبط است.

به طور کلی، بهتر است برای جلوگیری از تشدید درد و بروز مشکلات غیرقابل جبران، به پزشک مراجعه کنید تا احتمال خطر را کاهش دهید. در هر صورت، اگر درد دست چپ شدید، مداوم یا همراه با علائم نگران‌کننده باشد، مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب توصیه می‌شود.

سخن پایانی

ما در این مطلب به بررسی علت درد دست چپ پرداختیم و ضمن توضیح تمام مولفه‌های موثر، توضیح دادیم که نوع درمان به عامل ایجاد کننده درد بستگی دارد. در ادامه، راهکارهای درمان خانگی را توضیح دادیم که می‌تواند در کوتاه مدت و به صورت مقطعی، درد شما را کاهش دهد.

فشار خون با دو عدد اندازه‌گیری می‌شود. عدد اول، که فشار خون سیستولیک یا حداکثر نامیده می‌شود، فشار خون در شریان‌های شما را هنگام ضربان قلب اندازه‌گیری می‌کند. عدد دوم، که فشار خون دیاستولیک یا حداقل نامیده می‌شود، فشار خون را هنگام استراحت قلب بین ضربان‌ها اندازه‌گیری می‌کند.

بسیاری از بررسی‌ها بر فشار خون سیستولیک یا حداکثر تمرکز دارند، اما اکنون محققان توجه بیشتری به فشار خون دیاستولیک یا حاقل دارند. به طرز شگفت‌آوری، این عدد پایین‌تر فشار خون ممکن است با برخی ویژگی‌های عاطفی مرتبط باشد.

یکی از این ویژگی‌های شخصیتی روان‌رنجوری یا نوروتیسیزم (neuroticisim) نامیده می‌شود. افرادی که میزان بالایی از روان‌رنجوری دارند، تمایل دارند احساسات منفی بیشتری را تجربه کنند. آنها ممکن است بیشتر از دیگران احساس اضطراب، نگرانی، غم یا ناامیدی کنند.

دانشمندان از مدت‌ها پیش این پرسش را مطرح کرده‌اند که آیا ارتباطی بین فشار خون و این نوع احساسات وجود دارد یا خیر. برای فهمیدن این موضوع، محققان به روش خاصی به نام تصادفی‌سازی مندلی روی آوردند. این رویکرد ژن‌های افراد بررسی می‌کند تا دریابد که چگونه ممکن است عوارض و بیماری‌های گوناگون با هم مرتبط باشند.

چرا از ژنتیک استفاده کنیم؟ خب، ژن‌های ما بر بسیاری از جنبه‌های سلامت ما، از جمله فشار خون، تأثیر می‌گذارند. دانشمندان با بررسی ژن‌هایی که فشار خون را کنترل می‌کنند، می‌توانند بدون دخالت عوامل دیگر، تصویر واضح‌تری از چگونگی تأثیر آن بر احساسات ما به دست آورند.

پژوهشگران داده‌های دی‌ان‌ای را از هزاران نفر جمع‌آوری کردند. آنها به دنبال تفاوت‌های جزئی در ژن‌های آنها بودند که به عنوان عوامل مؤثر بر فشار خون شناخته می‌شوند. با انجام این کار، آنها می‌توانستند ببینند که آیا افرادی که فشار خون دیاستولیک بالاتری دارند، علائم بیشتری از روان‌رنجوری نیز نشان می‌دهند یا خیر.

بالا بودن فشار خون حداقل با روان‌رنجوری ارتباط دارد

یافته‌های آنها شگفت‌آور بود. آنها دریافتند که افرادی که فشار خون دیاستولیک بالاتری دارند، در واقع گرایشی به داشتن میزان‌های بالاتری از روان‌رنجوری دارند. این بدان معناست که احساس نگرانی، غم و استرس آنها شدیدتر است.

جالب اینجاست که پژوهشگران ارتباط قوی بین فشار خون و افسردگی یا اضطراب عمومی پیدا نکردند. این یافته غیرمنتظره بود زیرا بسیاری از مردم فرض می‌کنند که فشار خون بالا به انواع استرس‌های عاطفی مرتبط است. در عوض، به نظر می‌رسد که فشار خون دیاستولیک به طور خاص با ویژگی‌های روان‌رنجوری مرتبط است.

خب، این یافته برای افراد مبتلا به فشار خون بالا چه معنایی دارد؟ این یافته نشان می‌دهد که مراقبت از قلب می‌تواند به سلامت عاطفی شما نیز کمک کند. اگر مدیریت فشار خون بتواند احساس روان‌رنجوری را کاهش دهد، می‌تواند منجر به استرس کمتر و دیدگاه مثبت‌تری شود.

این مهم است زیرا افرادی که اغلب مضطرب هستند یا به راحتی آشفته می‌شوند، معمولاً فشار خون بالاتری دارند که می‌تواند مشکلات قلبی را بدتر کند. این وضعیت مانند یک چرخه است - استرس فشار خون را افزایش می‌دهد و فشار خون بالا ممکن است احساسات منفی را افزایش دهد.

شکستن این چرخه می‌تواند سلامت روان و جسم را بهبود بخشد. پزشکان از قبل می‌دانند که ورزش، تغذیه سالم و کنترل استرس می‌تواند به کاهش فشار خون کمک کند. اکنون، به نظر می‌رسد که این عادت‌ها ممکن است به افراد کمک کند تا احساس آرامش کنند و دچار استرس شوند.

تنفس بر احساسات تاثیر دارد

یافته‌های این بررسی در ژورنال «روانپزشکی عمومی» منتشر شد. این پژوهش امکان‌های جدیدی را برای درک چگونگی ارتباط قلب و روان مطرح می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه تغییرات ساده در سبک زندگی می‌توانند به افراد کمک کند تا از نظر عاطفی و همچنین جسمی احساس بهتری داشته باشد.

در نهایت، این بررسی یادآوری می‌کند که سلامت روان و جسم ما عمیقاً به هم مرتبط هستند. مراقبت از قلب می‌تواند کاری بیش از محافظت از شما در برابر حملات قلبی یا سکته مغزی انجام دهد - می‌تواند به شما کمک کند در زندگی روزمره خود احساس شادی و راحتی بیشتری داشته باشید.

این مساله که ورزش موجب زیاد شدن اشتها می شود، موضوعی است که اغلب درباره آن اشتباه می کنند. تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی بیشتر برای کسانی که عادت به ورزش نداشته اند، تمایل آنها را به خوردن غذای زیاد کاهش می دهد؛ بنابراین ورزش می تواند در کم کردن وزن بدن ، عامل موثری به حساب آید.

آیا نمی توان بدون ورزش کردن و فقط با رژیم غذایی ، وزن بدن را کمتر کرد؟

البته این امکان وجود دارد، اما رژیم غذایی علاوه بر نسوج چربی ، مقداری از نسوج عضلانی را نیز از بین می برد، اما اگر ورزش کنید، چربی ها کمتر می شود. با توام کردن ورزش با رژیم غذایی ، می توان از وزن بدن کاست و سلامت و تناسب اندام به دست آورد.آیا با ورزشهای بخصوص می توان فقط چربی یک قسمت از بدن را کاهش داد؟نه ، چربی به طور کلی از تمام بدن کم می شود، اما این کم شدن در قسمت شکم بیشتر به چشم می خورد. به عبارت دیگر شکم افراد بیشتر از پاها کوچک و لاغر میشود.

آیا این امکان وجود دارد که تعداد سلولهای چربی را در بدن کمتر کرد؟

متاسفانه وقتی افراد به سن رشد می رسند، دیگر نمی توانند از شمار سلولهای چربی بکاهند؛ ولی می توانند به وسیله کمتر کردن حجم آن لاغر شوند. تحقیقات نشان داده است که غذای نسبتا سالم توام با ورزش در سنین جوانی ، از افزایش تعداد سلولهای چربی جلوگیری می کند. به همین علت است که والدین اطفال باید مراقب سلامت بچه ها باشند و در مورد تغذیه و فعالیت بدنی آنها، توجه لازم را به کار برند.

آیا چربی بدن را می توان به عضله تبدیل کرد؟

چربی به عضله و عضله نیز به چربی تبدیل نمی شود. اگر زیاد غذا بخورید و کم حرکت کنید، کالری های اضافی یعنی بیش از آنچه بدن مصرف می کند، اعم از مواد نشاسته ای و قندی و پروتئینی یا چربی ، به چربی تبدیل می شوند. اگر عضلات به کار گرفته نشوند، چروکیده و ضعیف می شوند، اما به چربی مبدل نمی شوند. وقتی شما ورزش کنید، نسوج چربی ضعیف تر و نسوج عضلانی بزرگتر و قویتر میشوند.

آیا زیاد عرق کردن درحین ورزش، میتواند موجب کاهش وزن بدن شود؟

عرق کردن زیاد، بلافاصله از وزن بدن می کاهد. علت آن از بین رفتن نسوج چربی نیست ، بلکه مربوط به کم شدن آب بدن است ، اما این کم شدن وزن با نوشیدن آب فورا جبران می شود. بنابراین بهتر است قبل از ورزش ، ضمن آن و یا بعد از آن ، به نوشیدن آب اقدام شود تا آب بدن کم نگردد.

ورزش 

درد زانو

زانو یکی از پیچیده‌ ترین مفاصل بدن است که وظیفه تحمل وزن، حرکت، و پایداری بدن را بر عهده دارد. در میان انواع مختلف دردهای زانو، درد در ناحیه زیر زانو یکی از شکایات شایعی است که می ‌تواند دلایل متعددی داشته باشد.

این نوع درد، هم در افراد جوان و فعال دیده می ‌شود و هم در افراد میانسال یا سالمند. در مقاله درد زیر زانو در اثر چیست، به بررسی دقیق علت ‌های شایع درد زیر زانو، علائم همراه، روش ‌های تشخیص و درمان آن خواهیم پرداخت.

آناتومی زیر زانو

برای درک بهتر علت درد زیر زانو، آشنایی مختصر با ساختارهای مهم این ناحیه ضروری است. ناحیه زیر زانو شامل موارد زیر است:

استخوان ‌های ساق پا: درشت‌نی (تیبیا) و نازک‌نی (فیبولا)

تاندون‌ ها و رباط‌ ها: مخصوصاً تاندون کشکک (پاتلار)، تاندون ‌های همسترینگ و رباط‌ های متصل ‌کننده زانو به ساق

بورس ها: کیسه‌ های کوچک حاوی مایع که اصطکاک بین تاندون ‌ها و استخوان‌ ها را کاهش می ‌دهند

عروق و اعصاب: که از پشت زانو عبور می ‌کنند و ممکن است در اثر فشار آسیب ببینند

علت ‌های شایع درد زیر زانو

التهاب تاندون کشکک

تاندون کشکک که از زیر زانو تا قسمت بالای ساق پا امتداد دارد، در ورزشکاران و افرادی که فعالیت جسمانی زیاد دارند ممکن است دچار التهاب شود. این بیماری با عنوان زانوی جهندگان هم شناخته می ‌شود.

علائم:

درد در پایین زانو به‌ خصوص هنگام بالا رفتن از پله

حساسیت به لمس در محل اتصال کشکک به استخوان ساق

سفتی صبحگاهی یا بعد از استراحت طولانی

بیماری ازگود اشلاتر

این بیماری عمدتا در نوجوانان فعال و در حال رشد رخ می‌ دهد. علت آن کشش بیش از حد تاندون کشکک روی برجستگی استخوان تیبیا در زیر زانو است.

علائم:

برجستگی قابل لمس زیر زانو

درد در زمان دویدن، پریدن یا زانو زدن

تورم خفیف در محل برجستگی استخوانی

بورسیت زیر کشکک

التهاب کیسه بورسا در زیر کشکک نیز می ‌تواند عامل درد باشد. این حالت معمولاً به دلیل فشار مداوم یا ضربه به زانو به وجود می ‌آید.

علائم:

تورم و قرمزی زیر زانو

درد هنگام زانو زدن یا فشرده شدن ناحیه

گاهی همراه با تجمع مایع

آسیب به منیسک یا رباط‌ ها

در برخی موارد، پارگی منیسک داخلی زانو یا کشیدگی رباط ‌های جانبی ممکن است درد را به سمت پایین زانو گسترش دهد.

علائم:

درد هنگام خم‌کردن یا چرخاندن زانو

صدای کلیک یا قفل شدن مفصل

تورم و بی‌ثباتی زانو

درد ارجاعی از عصب سیاتیک

درد زیر زانو در اثر چیست، گاهی درد زیر زانو ناشی از تحریک یا گیر افتادن عصب سیاتیک در ناحیه کمر یا لگن است که درد را به پشت ران و زیر زانو منتقل می ‌کند.

علائم:

درد تیرکشنده از کمر تا زیر زانو

گزگز یا بی ‌حسی در پا

تشدید درد هنگام نشستن طولانی یا عطسه کردن

آرتروز زانو

در مراحل ابتدایی آرتروز، ممکن است درد فقط در نواحی خاصی از زانو از جمله زیر زانو احساس شود. این درد معمولاً به دلیل ساییدگی تدریجی غضروف ‌هاست.

علائم:

درد مزمن و تدریجی

صدای تق ‌تق یا سایش هنگام حرکت

کاهش دامنه حرکتی زانو

تشخیص درد زیر زانو

درد زیر زانو در اثر چیست، برای تشخیص دقیق علت درد زیر زانو، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست الزامی است. روش ‌های متداول شامل:

شرح حال و معاینه بالینی، بررسی محل درد، میزان حرکت، ضعف عضلانی یا تورم

عکس رادیولوژی، ام‌آر‌آی (MRI) یا سونوگرافی

تست ‌های فیزیکی برای بررسی آسیب رباط ‌ها یا تاندون ‌ها با مانورهای خاص

درمان درد زیر زانو

درمان بسته به علت درد متفاوت است، اما اصول کلی شامل موارد زیر می ‌شود:

استراحت و کاهش فشار

برای بیشتر موارد خفیف، کاهش فشار روی زانو، استفاده از عصا یا زانوبند می ‌تواند به بهبودی کمک کند.

استفاده از یخ و دارو

یخ‌درمانی، روزانه ۲ تا ۳ بار به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه

داروهای ضد التهاب، مانند ایبوپروفن یا دیکلوفناک جهت کاهش درد و التهاب

فیزیوتراپی

تقویت عضلات چهارسر ران و همسترینگ

تمرینات کششی و اصلاح الگوی حرکتی

ماساژ درمانی یا اولتراسوند در صورت نیاز

تزریقات موضعی

در برخی موارد مانند بورسیت یا التهاب مزمن تاندون‌ ها، پزشک ممکن است تزریق کورتون یا پی‌آرپی (PRP) را تجویز کند.

جراحی

در موارد نادر و شدید مانند پارگی کامل تاندون، پارگی مینیسک یا آرتروز پیشرفته، جراحی ترمیمی یا تعویض مفصل ممکن است ضرورت پیدا کند.

پیشگیری از درد زیر زانو

برای پیشگیری از دردهای زیر زانو رعایت نکات زیر مؤثر است:

گرم‌ کردن قبل از ورزش و کشش عضلات بعد از آن

استفاده از کفش مناسب ورزشی

تقویت عضلات ران و ساق با تمرینات منظم

اجتناب از فعالیت ‌های تکراری و پر فشار روی زانو

کاهش وزن در افراد دارای اضافه ‌وزن

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

درد زیر زانو در اثر چیست، اگر یکی از موارد زیر را تجربه می‌کنید، حتما با متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست مشورت نمایید:

درد شدید یا ناگهانی که با استراحت بهبود نمی ‌یابد

تورم زیاد یا تب در ناحیه زانو که نشانه‌ی التهاب یا عفونت است

ناتوانی در خم یا صاف کردن زانو

بی‌ ثباتی مفصل یا احساس شل شدن زانو هنگام راه رفتن

قفل شدن زانو یا صدای غیرعادی تق ‌تق با درد همراه

درد مداوم بیش از دو هفته بدون بهبودی

دردی که به پشت ران یا ساق پا منتشر می ‌شود، به‌ ویژه اگر با گزگز یا بی‌ حسی همراه باشد

در نوجوانان، درد زیر زانو همراه با برجستگی استخوانی (مشکوک به بیماری ازگود اشلاتر

توجه داشته باشید که درمان به ‌موقع می ‌تواند از آسیب ‌های مزمن، آرتروز زودرس یا نیاز به جراحی پیشگیری کند. در نتیجه، در مواجهه با دردهای مشکوک یا طولانی‌ مدت، مراجعه به پزشک بهترین تصمیم خواهد بود.

درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند

دیسک‌ های بین مهره ‌ای ستون فقرات نقش حیاتی در حرکت، انعطاف ‌پذیری و جذب ضربه ‌های وارده به ستون فقرات را ایفا می ‌کنند. یکی از مشکلات شایع ستون فقرات، بیرون زدگی دیسک یا همان فتق دیسک است که در ناحیه پاراسنترال اتفاق می ‌افتد و می ‌تواند باعث درد و اختلال عملکرد شود.

در این مقاله به صورت مفصل به مفهوم بیرون زدگی دیسک پاراسنترال، علل ایجاد آن، علائم، روش ‌های تشخیص و درمان آن می ‌پردازیم.

دیسک پاراسنترال چیست؟

در ابتدا باید بدانیم که اصطلاح پاراسنترال به چه معناست. دیسک بین مهره ‌ای از دو بخش اصلی تشکیل شده است: هسته نرم داخلی (نوکلئوس پولپوزوس) و حلقه خارجی سخت‌ تر (آنولوس فیبروزوس).

زمانی که هسته نرم از مرکز دیسک خارج شده و به سمت کناره ‌های داخلی کانال نخاعی یا فضای بین مهره ‌ای فشار وارد می‌ کند، اصطلاحا به آن بیرون زدگی پاراسنترال گفته می‌ شود.

پاراسنترال به معنای محل بیرون زدگی در کنار مرکز دیسک و به سمت فضای بین مهره ‌ای است که می ‌تواند روی ریشه‌ های عصبی مجاور فشار وارد کند. این نوع بیرون زدگی معمولاً باعث تحریک یا فشردگی ریشه‌ های عصبی و به دنبال آن بروز دردهای شدید، بی ‌حسی و ضعف عضلانی در نواحی مربوط به عصب آسیب دیده می ‌شود.

علل بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

عوامل متعددی می ‌توانند باعث ایجاد بیرون زدگی دیسک پاراسنترال شوند:

با افزایش سن، دیسک ‌های بین مهره ‌ای خاصیت انعطاف ‌پذیری خود را از دست می ‌دهند و آب داخل هسته کاهش می ‌یابد. این فرایند باعث تضعیف حلقه ‌های فیبروزی شده و احتمال بیرون زدگی افزایش می ‌یابد.

انجام حرکات سنگین و نامناسب، بلند کردن بارهای سنگین با وضعیت غلط و یا ضربات مستقیم به ستون فقرات می ‌تواند باعث پارگی حلقه دیسک و بیرون زدگی هسته نرم شود.

برخی مشاغل که نیازمند خم شدن مکرر، چرخش ستون فقرات یا نشستن طولانی مدت هستند، ریسک ابتلا به بیرون زدگی دیسک پاراسنترال را افزایش می ‌دهند.

استعداد ارثی در ضعف دیسک‌ ها نیز می ‌تواند یک عامل موثر باشد.

اضافه وزن و چاقی و فشار بیشتر روی ستون فقرات باعث ایجاد آسیب ‌های مکانیکی در دیسک‌ ها می ‌شود.

ضعف عضلات کمر و شکم موجب کاهش حمایت ستون فقرات و افزایش احتمال آسیب می ‌شود.

علائم بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

بیرون زدگی دیسک پاراسنترال معمولا با علائم مشخصی همراه است که بسته به محل دقیق بیرون زدگی و میزان فشار به عصب ‌ها می ‌تواند متفاوت باشد. مهم ‌ترین علائم شامل موارد زیر است:

درد موضعی در ناحیه ستون فقرات که با حرکت، سرفه یا عطسه تشدید می ‌شود.

اگر بیرون زدگی روی ریشه‌ های عصبی ناحیه کمر باشد، درد به سمت پاها تیر می‌کشد. در مورد دیسک گردنی، درد به سمت بازوها و دست ‌ها انتشار می ‌یابد.

کاهش حس یا احساس سوزن‌ سوزن شدن در نواحی تحت تاثیر عصب‌ های فشرده شده.

کاهش توان عضلانی در عضلاتی که توسط عصب آسیب دیده عصب ‌دهی می ‌شوند.

ممکن است رفلکس‌ های عصبی در اندام‌ های تحتانی یا فوقانی کاهش یابد.

در موارد شدید و اورژانسی، فشار زیاد روی اعصاب می ‌تواند باعث مشکلات ادراری و روده‌ ای شود که نیاز به درمان فوری دارد.

تشخیص بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

برای تشخیص دقیق این بیماری پزشک ابتدا معاینه بالینی انجام می ‌دهد و تاریخچه پزشکی بیمار را بررسی می ‌کند. سپس ممکن است روش‌ های زیر را تجویز کند:

ام آر آی  بهترین و دقیق ‌ترین روش تصویربرداری برای مشاهده دیسک و میزان بیرون زدگی هسته نرم و فشار روی عصب ‌ها.

سی تی اسکن در مواردی که ام آر آی قابل انجام نیست.

نوار عصبی EMG و NCSبرای ارزیابی عملکرد عصب ‌ها و عضلات.

روش ‌های درمان بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

درمان بیرون زدگی دیسک پاراسنترال به شدت علائم، میزان بیرون زدگی و تاثیر آن روی عملکرد بیمار بستگی دارد. درمان‌ ها معمولا به دو دسته کلی تقسیم می‌ شوند: غیرجراحی و جراحی.

درمان‌ های غیرجراحی

استراحت نسبی، کاهش فعالیت ‌های شدید و پرهیز از حرکات تشدید کننده درد.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای کاهش درد و التهاب.

فیزیوتراپی شامل تمرینات تقویت عضلات کمر و شکم، کشش ستون فقرات و تکنیک ‌های کاهش درد.

در مواردی که درد شدید است و به داروهای خوراکی پاسخ نمی‌دهد، تزریق مستقیم دارو به محل التهاب می‌تواند کمک کننده باشد.

استفاده از کمربندهای طبی، در برخی موارد برای حمایت بیشتر ستون فقرات.

تغییر سبک زندگی، کاهش وزن، اصلاح وضعیت نشستن و ایستادن، تقویت عضلات و پرهیز از حرکات سنگین.

درمان جراحی

اگر درمان ‌های غیرجراحی موثر نباشند یا بیمار علائم شدید مانند ضعف پیش ‌رونده عضلانی، از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع داشته باشد، ممکن است جراحی ضروری شود. انواع جراحی ‌ها شامل موارد زیر است:

دیسککتومی: برداشتن بخش بیرون زده دیسک برای کاهش فشار روی عصب.

لامینکتومی: برداشتن بخشی از استخوان مهره برای باز کردن فضای کانال نخاعی.

جراحی‌ های میکروسکوپی: با استفاده از تکنولوژی ‌های کم تهاجمی برای کاهش آسیب به بافت‌ های اطراف.

فیوژن ستون فقرات: در موارد خاص برای تثبیت مهره ‌ها.

پیشگیری از بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

برای کاهش ریسک بروز این بیماری توصیه ‌های زیر مفید است:

حفظ وزن مناسب برای کاهش فشار روی ستون فقرات.

ورزش منظم و تقویت عضلات کمر و شکم.

اصلاح وضعیت بدن، نشستن و ایستادن صحیح.

پرهیز از بلند کردن بار سنگین به روش نادرست

پرهیز از نشستن‌های طولانی مدت، هر ۳۰ دقیقه یکبار تغییر وضعیت و انجام حرکات کششی.

سوالات رایج درباره بیرون زدگی دیسک پاراسنترال

آیا بیرون زدگی دیسک پاراسنترال همیشه نیاز به جراحی دارد؟

در اکثر موارد با درمان‌ های غیرجراحی مانند دارودرمانی، فیزیوتراپی و تغییر سبک زندگی می ‌توان علائم را کنترل کرد. جراحی زمانی لازم می‌ شود که درد شدید یا اختلالات عصبی پیش ‌رونده وجود داشته باشد.

درد ناشی از بیرون زدگی دیسک پاراسنترال چقدر طول می‌کشد؟

مدت زمان درد و بهبود بستگی به شدت بیرون زدگی و نوع درمان دارد. بسیاری از بیماران طی چند هفته تا چند ماه با درمان مناسب بهبود می ‌یابند.

آیا همه کسانی که بیرون زدگی دیسک دارند، درد یا علائم عصبی دارند؟

خیر، برخی افراد ممکن است بیرون زدگی دیسک داشته باشند ولی بدون درد یا علائم خاص باشند و این موضوع معمولاً به میزان فشار روی عصب ‌ها بستگی دارد.

آیا استفاده از کمربند طبی برای بیرون زدگی دیسک مفید است؟

کمربند طبی ممکن است به طور موقت به کاهش درد و حمایت ستون فقرات کمک کند، اما نباید طولانی مدت استفاده شود زیرا باعث ضعف عضلات می‌ شود.

چه مدت طول می ‌کشد تا پس از جراحی بیرون زدگی دیسک بهبود پیدا کنم؟

بیشتر بیماران طی چند هفته تا چند ماه پس از جراحی بهبودی نسبی دارند، اما برنامه توانبخشی و فیزیوتراپی نقش مهمی در تسریع بازگشت به زندگی عادی دارد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

بیرون زدگی دیسک پاراسنترال ممکن است در ابتدا با درد خفیف یا ناراحتی همراه باشد که فرد بتواند با روش ‌های ساده‌ ای آن را کنترل کند.

اما در برخی شرایط، مراجعه فوری یا سریع به پزشک ضروری است تا از پیشرفت بیماری و بروز عوارض جدی جلوگیری شود. در زیر مهم ‌ترین مواردی که باید فوراً به پزشک مراجعه کنید آورده شده است:

درد شدید و ناتوان کننده

ضعف یا فلج عضلانی

بی ‌حسی یا گزگز شدید و پیش ‌رونده

از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع

درد شدید بعد از آسیب یا ضربه

عدم بهبود با درمان ‌های اولیه

علائم همراه با تب یا کاهش وزن غیرعادی

درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند

آرتروز

یکی از شایع ‌ترین بیماری ‌های مفصلی آرتروز است که معمولاً با افزایش سن، ساییدگی مفاصل یا التهاب ‌های مزمن بروز می ‌کند. افراد مبتلا به آرتروز معمولاً از درد مفاصل، خشکی، تورم و محدودیت حرکت شکایت دارند.

در کنار داروهای تجویز شده توسط پزشک، برخی روش ‌های طبیعی نیز می‌ توانند به کاهش علائم این بیماری کمک کنند. یکی از مؤثرترین راهکارهای طبیعی، استفاده از روغن ‌های گیاهی و درمانی است.

این روغن ‌ها معمولاً خواص ضدالتهابی، تسکین ‌دهنده و محرک گردش خون دارند که می ‌توانند در کاهش درد و التهاب مفاصل مؤثر باشند.

در مقاله بهترین روغن برای آرتروز، چند روغن‌ برای کاهش علائم آرتروز را بررسی می‌ کنیم و روش‌ های استفاده را توضیح می ‌دهیم.

روغن های مفید برای آرتروز

روغن زیتون

در مورد بهترین روغن برای آرتروز، روغن زیتون سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳ و ترکیبات ضدالتهابی مانند اولئوکانتال است که می ‌توانند التهاب مفاصل را کاهش دهند.

خواص روغن زیتون برای آرتروز:

نرم‌کننده مفاصل خشک

کاهش التهاب مزمن

تقویت عملکرد مفاصل

می ‌توان روزانه یک قاشق غذاخوری روغن زیتون بکر را به‌ صورت خوراکی مصرف کرد و هم ‌زمان آن را روی مفاصل نیز ماساژ داد.

روغن کندر

روغن کندر از صمغ درخت کندر به دست می ‌آید و یکی از قوی‌ ترین روغن‌ های ضدالتهاب طبیعی است. مطالعات نشان داده‌ اند که ترکیبات موجود در این روغن می ‌توانند آنزیم ‌های مرتبط با التهاب را مهار کرده و باعث کاهش درد مفاصل شوند.

فواید روغن کندر برای آرتروز:

کاهش التهاب و ورم مفاصل

تسکین درد مزمن

بهبود حرکت مفاصل

چند قطره روغن کندر را با یک روغن پایه مانند روغن زیتون یا بادام شیرین ترکیب کرده و روی مفاصل دردناک ماساژ دهید.

روغن زنجبیل

زنجبیل نه تنها به عنوان ادویه در آشپزی کاربرد دارد، بلکه به ‌صورت روغن نیز خواص درمانی فراوانی دارد. روغن زنجبیل خاصیت ضدالتهابی دارد و با افزایش جریان خون در مفاصل، به تسکین درد کمک می کند.

مزایای روغن زنجبیل:

تحریک گردش خون موضعی

کاهش خشکی مفاصل

اثر گرم کننده و تسکین ‌دهنده

روغن نارگیل را با روغن زنجبیل رقیق کرده و روی زانو، کمر یا دست ‌ها ماساژ دهید.

روغن نعناع فلفلی

در روغن نعناع ترکیبی به نام منتول وجود دارد که اثر خنک‌ کنندگی و تسکین ‌دهنده دارد. این روغن معمولاً برای کاهش دردهای عضلانی و مفصلی مورد استفاده قرار می گیرد.

خواص روغن نعناع:

تسکین سریع درد مفاصل

کاهش احساس گرگرفتگی یا التهاب

ایجاد حس طراوت در ناحیه دردناک

چند قطره روغن نعناع را با روغن حامل (مثل جوجوبا یا بادام) مخلوط کرده و به ‌آرامی روی مفصل دردناک ماساژ دهید. از تماس مستقیم آن با پوست بدون رقیق‌ سازی پرهیز کنید.

روغن اکالیپتوس

روغن اکالیپتوس نیز خاصیت ضدالتهابی دارد و می ‌تواند به بهبود درد مفاصل و سفتی ناشی از آرتروز کمک کند. این روغن همچنین باعث افزایش جریان خون در محل استفاده می ‌شود.

مزایای روغن اکالیپتوس:

کاهش التهاب مفصلی

تسکین دردهای رماتیسمی

پاک ‌سازی پوست و منافذ اطراف مفصل

چند قطره روغن اکالیپتوس را در آب گرم حمام بریزید یا آن را با روغن حامل ترکیب کرده و موضع درد را ماساژ دهید.

روغن کرچک

روغن کرچک یک ضدالتهاب طبیعی قوی است که استفاده موضعی از آن می ‌تواند باعث کاهش درد و ورم مفاصل شود. همچنین گردش لنفاوی را تقویت می کند.

مزایای روغن کرچک:

تقویت جریان لنف و کاهش ورم مفصل

تسکین درد و التهاب

تحریک بازسازی بافت

یک پارچه نخی را به روغن کرچک آغشته کرده، روی مفصل دردناک قرار دهید و با پلاستیک بپوشانید. روی آن یک حوله گرم قرار دهید و به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه استراحت کنید.

روغن رزماری

روغن رزماری برای تسکین دردهای عضلانی و مفصلی در طب سنتی بسیار شناخته شده است. این روغن دارای اثرات ضد اسپاسم و ضدالتهاب است.

فواید روغن رزماری:

کاهش دردهای مزمن مفصلی

شل کردن عضلات اطراف مفصل

تحریک جریان خون

روغن رزماری را با روغن زیتون ترکیب کرده و به صورت ماساژ موضعی استفاده کنید.

نکات مهم در استفاده از روغن ‌های درمانی

هنگام استفاده از بهترین روغن برای آرتروز، نکات زیر را رعایت کنید:

مقداری از روغن را روی بخش کوچکی از پوست امتحان کنید تا مطمئن شوید به آن حساسیت ندارید.

همیشه با روغن پایه رقیق کنید، اکثر روغن ‌های ضروری غلیظ هستند و نباید مستقیم روی پوست استفاده شوند.

استفاده مداوم و منظم نتایج بهتری دارد، یک ‌بار استفاده ممکن است موقتاً مؤثر باشد، اما استفاده منظم (مثلاً روزانه یا چند بار در هفته) تأثیر بیشتری دارد.

در صورت مصرف داروهای خاص، با پزشک مشورت کنید، برخی روغن‌ ها ممکن است با داروهای مصرفی تداخل داشته باشند.

آیا مصرف خوراکی روغن‌ها هم برای آرتروز مفید است؟

در مورد بهترین روغن برای آرتروز، باید بدانید برخی از روغن‌ ها علاوه بر استفاده موضعی، مصرف خوراکی آن ‌ها نیز می ‌تواند تأثیرات مثبتی بر کاهش علائم آرتروز داشته باشد. به ‌ویژه روغن ‌هایی که دارای اسیدهای چرب امگا ۳ هستند، به‌طور طبیعی التهاب را در بدن کاهش می‌ دهند.

چند نمونه روغن خوراکی مفید برای آرتروز:

روغن ماهی سرشار از امگا ۳ است و مطالعات بسیاری نشان داده‌ اند که مصرف منظم آن می‌ تواند التهاب مفاصل را کاهش داده، خشکی صبحگاهی را بهبود ببخشد و نیاز به مصرف داروهای ضدالتهاب را کاهش دهد.

برای افرادی که گیاه‌ خوار هستند یا به روغن ماهی حساسیت دارند، روغن بذر کتان جایگزین مناسبی است. این روغن گیاهی دارای اسید آلفا-لینولنیک (ALA) است که نوعی امگا ۳ گیاهی محسوب می‌ شود.

روغن زیتون فرابکر علاوه بر خواص موضعی، به‌صورت خوراکی نیز تأثیر مثبتی بر سلامت مفاصل دارد. ترکیب آن با سالاد، غذاها یا مصرف روزانه به کاهش التهاب کمک می‌کند.

پیش از مصرف خوراکی هر نوع روغن درمانی، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید، به‌ویژه اگر داروی خاصی مصرف می کنید یا مشکلات گوارشی دارید.

درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند

هنگامی که استخوان تحت فشار قرار می‌گیرد، فرآیندهای «دندریتیک استئوسیت»، دچار اختلالات غشای پلاسمایی می‌شوند و اجازه ورود کلسیم را می‌دهند و بیان ژن‌های پایین‌دست را تحریک می‌کنند اما برای اینکه این سلول‌ها زنده بمانند و سازگار شوند، باید به‌سرعت این اختلالات را دوباره ترمیم کنند و اینجاست که Prkd۱ وارد عمل می‌شود
استخوان، ساختار بی‌جانی که اغلب تصور می‌کنیم نیست، بلکه استخوان زنده است و روزانه با تحمل بار و ضربه سازگار می‌شود اما با توجه به اینکه بیش از ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به پوکی استخوان مبتلا و درمان‌ها بیشتر به داروهای ضد تحلیل استخوان و عوامل آنابولیک پیری متکی هستند، نیاز به راهبردهای جدید احیاکننده بسیار مهم است.

پروتئین کیناز D۱(Prkd۱)، آنزیم به نسبت ناشناخته با نقش جدید و شگفت‌انگیز است که قابلیت تسهیل ترمیم غشای پلاسما در سلول‌های استخوانی دارد. نتایج تحقیق اخیر به رهبری آنیک تولادار و همکاران وی در کالج پزشکی جورجیای آمریکا، این پروتئین نادیده گرفته شده را در کانون توجه قرار داده و آن را به‌عنوان تنظیم‌کننده کلیدی بقای ««استئوسیت‌ها»» و سازگاری مکانیکی استخوان معرفی می‌کند.

استئوسیت‌ها»، سلول‌های مکانیکی-حسی اولیه استخوان هستند و در ماتریکس‌هایی کمک‌کننده به شکل‌گیری آنها، زندگی می‌کنند. وظیفه آنها تشخیص فشار و ترمیم سیگنال است، اما این علامت‌دهی با آسیب‌های کوچک شروع می‌شود. 

نجات آنزیم ناجی

این گروه محققان، «پولوکسامر ۱۸۸»، عامل تثبیت‌کننده غشای مصنوعی که در تحقیقات تحلیل عضلانی استفاده می‌شود را آزمایش کردند و دریافتند که «پولوکسامر 188» ترمیم غشا و بقای سلولی را در «استئوسیت‌ها» فاقد آنزیم Prkd۱ بازیابی می‌کند و فقط تا حدی پاسخ استخوان‌سازی را در حیوانات نجات می‌دهد.

این دوگانگی سوالات کلیدی را مطرح می‌کند؛ چرا نجات در سطح سلولی همیشه به ترمیم در سطح بافت منجر نمی‌شود؟ آیا هدف قرار دادن آنزیم Prkd۱ می‌تواند دری به سوی دسته‌های جدیدی از درمان‌های «استئوآنابولیک» بگشاید یا ما فقط در حال درمان علامتی از یک اختلال علامت‌دهی عمیق‌تر هستیم؟

با وجود نقش Prkd۱ در بافت‌های متعدد، این آنزیم هنوز توسط خطوط تولید دارویی یا زیست‌شناسی اسکلتی مورد استقبال قرار نگرفته است. این آنزیم فاقد نام آشنای مسیر پیام‌رسانی سلولی وینت (Wnt)، پروتئین‌های مورفوژنتیک استخوان (BMPs) یا ژن تنظیم‌کننده (RANKL) است.

با این حال، این آنزیم چندین ویژگی مهم برای هدف‌گیری درمانی را دارد:

• توسط محرک‌های مکانیکی فعال می‌شود؛

• با مهارکننده‌های مولکولی کوچک شناخته شده، قابل دارورسانی است؛

• بر زیست‌پذیری سلول، علامت‌دهی کلسیم و بیان ژن تاثیر می‌گذارد و

• ممکن است به‌صورت انتخابی در برخی سلول‌های استخوانی پاسخگو به بار، بدون تغییر در ساختار پایه عمل کند.

در جمعیت رو به پیری که با افزایش خطر شکستگی استخوان مواجه است، درمانی که در پاسخ به فعالیت، به‌جای افزایش کورکورانه گردش خون، تشکیل استخوان را افزایش می‌دهد، جذابیت زیادی دارد. برای زیست فناوری، آنزیم Prkd۱ ممکن است فرصت درجه یک برای درمان‌های استخوانی پاسخگو به مکانیک باشد.چرا تاکنون نادیده گرفته شده است؟

از نظر تاریخی، تمرکز در پوکی استخوان بر جلوگیری از تحلیل استخوان تا تقویت تشکیل آن بوده است. نقش Prkd۱ در بازسازی غشای پلاسما ممکن است بسیار پایین‌دست، بسیار مکانیکی یا خیلی خاص به‌نظر برسد، اما در دوره پس از «پپتید-۱ شبه گلوکاگون» که مسیرهای متابولیکی، مکانیکی و التهابی به‌طور فزاینده‌ای با هم تداخل دارند، زمان‌بندی برای چنین هدفی ممکن است بالاخره درست باشد.

علاوه بر این، ظهور فناوری‌های پوشیدنی سلامت و ردیابی بار مکانیکی در لحظه می‌تواند با درمان‌هایی که تشکیل استخوان ناشی از بار را افزایش می‌دهند، هماهنگ شود. آینده‌ای را تصور کنید که در آن فیزیوتراپی نه فقط با تمرین، بلکه با دوز دقیق داروهای هدفمند Prkd۱ برای به حداکثر رساندن افزایش استخوان، تقویت می‌شود.

گام بعدی: از سلول تا اسکلت

پیامدها عمیق اما موانع همچنان باقی هستند. تحقیقات بیشتری برای تعریف نقش Prkd۱ در انواع سلول‌های استخوانی مورد نیاز است. اهداف پایین‌دستی آن تا حدی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در حالی که «پولوکسامر ۱۸۸» توسط سازمان غذا و دارو تایید شده است، اثربخشی خاص استخوان آن نیاز به اعتبارسنجی دارد.

علاوه بر این، تفاوت‌های جنسیتی و بیان وابسته به سن Prkd۱ در «استئوسیت‌» انسانی همچنان ناشناخته مانده است. انتقال یافته‌ها از موش‌ها به انسان نه فقط به سنجش‌های جدید، بلکه به طراحی کارآزمایی بالینی جسورانه نیز نیاز دارد.

سخن پایانی

در سایه مسیرهای استخوانی شناخته‌شده‌تر، Prkd۱ به آرامی نقطه تصمیم‌گیری حیاتی را کنترل کرده است، اینکه آیا یک «استئوسیت» شکسته زنده می‌ماند یا ازبین می‌رود. نتایج این تحقیق دریچه جدیدی را به منطق سلولی استحکام استخوان می‌گشاید و ما را دعوت می‌کند تا دوباره در مورد معنای بازسازی از درون به بیرون فکر کنیم.

سایت مدیکال اکسپرس گزارش کرد، گاهی اوقات، قدرتمندترین پیشرفت‌ها از کشف یک پروتئین جدید حاصل نمی‌شوند، بلکه از پی بردن به اینکه نقش یک پروتئین قدیمی را اشتباه فهمیدیم، حاصل می‌شوند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Bone منتشر شده است.

کافئین موجود در کوکاکولا به‌عنوان یک تنگ‌کننده‌ی عروق عمل می‌کند؛ یعنی باعث باریک شدن رگ‌ها می‌شود. این اثر می‌تواند بر خلاف گشادشدن رگ‌هایی که در جریان میگرن رخ می‌دهد عمل کند که یکی از عوامل اصلی درد میگرن است.

به گزارش خبرآنلاین، چه صبح‌مان را با یک یا دو فنجان قهوه آغاز کنیم، یا پس از یک روز پراسترس سراغ شکلات برویم، بسیاری از ما در هنگام خستگی، استرس یا ناراحتی به نوعی «خوددرمانی» روی می‌آوریم. اما وقتی دچار سردرد می‌شویم، اغلب بی‌درنگ به سراغ مُسکن‌ها می‌رویم. با این حال، به تازگی یک «ترفند همه‌گیر» در فضای مجازی پخش شده که ادعا می‌کند یک نوشابه بزرگ کوکاکولا همراه با سیب‌زمینی سرخ‌کرده می‌تواند میگرن را متوقف کند و عجیب اینجاست که این پیشنهاد بی‌اساس هم نیست.

کافئین موجود در کوکاکولا به‌عنوان یک تنگ‌کننده‌ی عروق عمل می‌کند؛ یعنی باعث باریک شدن رگ‌ها می‌شود. این اثر می‌تواند بر خلاف گشادشدن رگ‌هایی که در جریان  میگرن رخ می‌دهد عمل کند که یکی از عوامل اصلی درد میگرن است.

ایسنا به نقل از اس‌اف نوشت: زمانی که رگ‌ها گشاد می‌شوند، ممکن است به اعصاب حساس به درد در نزدیکی خود فشار وارد کنند و آن‌ها را فعال کنند. به‌ویژه به اعصاب سه‌قلو (trigeminal system)  که اطلاعات مربوط به لمس، درد و دما را از سر و صورت به مغز منتقل می‌کند و همین موضوع باعث بروز درد ضربانی معروف میگرن می‌شود. به همین دلیل است که کافئین در بسیاری از داروهای بدون نسخه‌ی سردرد گنجانده می‌شود.

در عین حال، قند و نمک موجود در کوکاکولا و سیب‌زمینی سرخ‌کرده ممکن است به بازگرداندن تعادل قند خون و الکترولیت‌ها کمک کند که دو عاملی هستند که در هنگام حمله‌ میگرن ممکن است دچار اختلال شوند.

اما برای درک واقعی اینکه چرا این ترکیب می‌تواند مؤثر باشد، باید ببینیم دقیقا چه چیزی در طول یک میگرن در بدن اتفاق می‌افتد.

چهار مرحله‌ی میگرن

میگرن می‌تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی آغاز شود. تغییرات هورمونی، استرس، نخوردن وعده‌های غذایی، برخی غذاها، تغییرات آب‌وهوایی یا حتی تحریک بیش‌ازحد بینایی. اما زمانی که آغاز می‌شود، از یک مسیر مشخص عبور می‌کند که آن را از سایر انواع سردرد متمایز می‌کند.

میگرن تنها یک سردرد نیست بلکه تجربه‌ای تمام‌بدنی است که در چهار مرحله اتفاق می‌افتد، که دو مرحله‌ی نخست آن پیش از شروع درد رخ می‌دهند. این یعنی یک فرصت طلایی برای توقف آن پیش از شدت گرفتن درد وجود دارد و بسیاری از مبتلایان به میگرن به‌طور ناخودآگاه با همین روش‌ها از خود مراقبت می‌کنند.

۱. مرحله‌ی اولیه(Prodrome)

این نخستین مرحله است و می‌تواند ساعت‌ها یا حتی روزها پیش از سردرد آغاز شود. در این مرحله، ممکن است احساس خستگی، تحریک‌پذیری یا افت ناگهانی خلق‌وخو داشته باشید. بیشتر افرادی که میگرن دارند، به‌درستی قادر به تشخیص این مرحله نیستند با اینکه بهترین زمان برای مداخله همینجاست.

در این مرحله، افراد اغلب هوس چیزهای خاصی می‌کنند. بسیاری از میگرن‌داران بیشتر خمیازه می‌کشند که به تنظیم دوپامین کمک می‌کند. برخی دیگر آب یخ می‌نوشند تا سیستم عصبی خودمختارشان را آرام کنند، یا سراغ همان کوکاکولا و سیب‌زمینی سرخ‌کرده می‌روند.

این واکنش‌ها تصادفی نیستند بلکه تلاش‌های ناخودآگاه بدن برای بازگرداندن تعادل به سیستم‌های عصبی-شیمیایی مغز هستند. ناهماهنگی در عملکرد سروتونین، دوپامین و سیستم عصبی از عوامل شناخته‌شده در بروز میگرن‌اند.

۲. مرحله‌ی اورا (Aura)

این مرحله پس از مرحله اولیه پیش می‌آید و برخی افراد در آن دچار اختلالات بینایی مانند دیدن نورهای چشمک‌زن یا حس‌های عجیب مثل سوزن‌سوزن شدن می‌شوند. حدود ۸۰ درصد از مبتلایان به میگرن اورا را تجربه نمی‌کنند، اما در مغز همه‌ی آن‌ها تغییرات موج‌مانند مشابهی رخ می‌دهد.

این نشانه‌ها نتیجه‌ی فعالیت الکتریکی شدیدی در مغز است که بلافاصله سرکوب می‌شود و منجر به تغییر در جریان خون و تنگی رگ‌های خونی می‌گردد. شدت این علائم بسته به ساختار و حساسیت قشر مغز متفاوت است.

۳. مرحله‌ی درد

مرحله‌ی درد زمانی آغاز می‌شود که رگ‌های تنگ‌شده ناگهان گشاد می‌شوند. این گشادشدن ناگهانی، گیرنده‌های درد را فعال می‌کند و نتیجه، همان درد ضربانی شدید و اغلب ناتوان‌کننده‌ی میگرن است.

در این مرحله، بسیاری از افراد حتی میلی به غذا خوردن ندارند و ترجیح می‌دهند به داروهای میگرنی مانند روی بیاورند.

۴. مرحله‌ی پسادرد (Postdrome)

بعد از پایان درد شدید، مرحله‌ی پسادرد آغاز می‌شود. این فاز در حدود ۸۰ درصد از حملات میگرن رخ می‌دهد و شامل علائمی مانند تهوع، خستگی، کم‌آبی و دردهای عضلانی  است.

برای بسیاری، این مرحله‌ی طولانی و فرساینده می‌تواند تقریبا به‌اندازه‌ی خود میگرن آزاردهنده باشد و عبور از تمام مراحل ممکن است چند روز یا حتی بیشتر زمان ببرد.

آگاهی، بهترین پیشگیری است

با اینکه درمان مفید است، اما پیشگیری بهتر است. شناسایی زودهنگام علائم اولیه میگرن و پاسخ به آن‌ها به شکلی که مغز را پشتیبانی کند، می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

میگرن پیچیده، شخصی و اغلب غیرقابل پیش‌بینی است اما آگاهی قدرت می‌آورد. هیچ راه‌حل واحدی برای همه وجود ندارد، اما تشخیص مرحله‌ی اولیه و حمایت از سیستم عصبی پیش از شروع درد می‌تواند بهترین راه برای متوقف کردن حمله باشد.

چه تشخیص هوس شکلات به‌عنوان یک علامت زیستی در نظر گرفته شود، یا نوشیدن آب یخ، یا حتی خوردن کوکاکولا و سیب‌زمینی سرخ‌کرده، این اقدامات کوچک، ریشه در علم مغز دارند. آن‌ها بازتابی از تلاش بدن برای محافظت از خود هستند. توسعه‌ی روش‌هایی بر اساس واکنش مغزتان می‌تواند به شما کمک کند یک قدم جلوتر از درد بمانید