حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

شرحی اختصاری از کونگ فو و تمامی هنرهای رزمی توسط استاد حامد رحیمی پنجکی

حامدرحیمی پنجکی(فرق تکواندوباکاراته)

حامدرحیمی پنجکی(فرق کاراته وتکواندو)

اغلب مردم هنگام انتخاب ورزش های رزمی از خود می پرسند که تفاوت بین تکواندو  و کاراته چیست. در حالی که هر دوی این ها گزینه های بسیار محبوب برای کلاس های هنرهای رزمی هستند، تفاوت های کلیدی بین این انتخاب ها وجود دارد.

 پاسخ کوتاه این است که تکواندو و کاراته هنرهای رزمی شگفت انگیزی برای یادگیری هستند که هر کدام مزایای خاص خود را دارند. اصول اصلی هر دوی این هنرها بر انضباط شخصی و آیین نامه عالی رفتار شخصی در کنار جنبه های رقابتی تاکید دارد. اگرچه این بخش بسیار کوچکی از برنامه آموزش شما است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هر یک از این شکل متفاوت، اما عالی از هنرهای رزمی، ادامه مطلب را بخوانید.

اگر از طرفداران پر و پا قرص ورزش هایی هستید که بر روی ضربات پا تمرکز دارند، تکواندو ممکن است هنر رزمی مناسب شما باشد. برخلاف کاراته و جودو، این ورزش در ژاپن ایجاد نشد. در واقع خاستگاه تکواندو کره است، جایی که این ورزش در دهه 1940 و 50 ایجاد شد. این بدان معناست که یکی از جدیدترین هنرهای رزمی به شمار می رود.

پس چه چیزی تکواندو را از ورزش های مشابه اش مانند کاراته و جودو متفاوت می کند؟ این تفاوت در مورد نوع ضربات است!

کاراته از ترکیبی از مشت، برش، بلوک و لگد استفاده می کند. جودو شما را مجبور می کند حریف خود را پرتاب کنید، نگه دارید و سنجاق کنید. تمرکز تکواندو روی ضربات بلند پا است.

یکی از معروف ترین هنرهای رزمی روی زمین است. برخی از افراد از کاراته برای اشاره به هر نوع هنر رزمی استفاده می کنند، اما در واقع ورزش یک سبک خاص است که از ژاپن سرچشمه می گیرد. کاراته بیشتر از ضربات پا، بلوک و ضربات دست باز و بسته استفاده می کند.

منشا دقیق کاراته مشخص نیست. احتمالا این ورزش از هنر رزمی چینی کونگ فو الهام گرفته شده است. این هنر طی صدها سال به یک شکل هنری جداگانه و منحصر به فرد تبدیل شد.

کاراته یک سبک مبارزه بدون سلاح است. معمولا در آن از سلاح استفاده نمی شود. حتی کلمه کاراته به «دست های خالی» ترجمه می شود که به همین موضوع اشاره دارد.

تفاوت های بین تکواندو و کاراته بیشتر از کشور مبدا آنهاست. یکی از بزرگترین تفاوت هایی که متوجه خواهید شد در تکنیک های استفاده شده است. تکواندو در درجه اول از تکنیک های ضربه زدن استفاده می کند. ایده این ورزش رزمی این است که پا بیشترین قدرت را در بدن شما دارد. به این معنی که ضربات بیشترین پتانسیل را برای ضربه های فرود بدون نیاز به مقابله با تلافی خواهند داشت.

 این بدان معنا نیست که هیچ تکنیک دیگری با تکواندو آموخته نشده است. در حالی که از تکنیک ‌های ضربات سریع استفاده می ‌کند، یک هنر رزمی کامل است که بلوک‌ ها، مشت ‌ها، پرتاب کردن، ضربات با دست باز، قفل ‌های مفاصل و پرتاب ‌ها را آموزش می ‌دهد. ضربات اسپینینگ و پرشی در این ورزش زیاد است.

از طرف دیگر کاراته یک هنر رزمی است که بر اساس تکنیک های ضربتی شکل گرفته است. تاکید بیشتری بر روی تکنیک های دست باز، مشت زدن، قفل کردن، چنگ زدن، پاری، پرتاب و ضربات زانو و آرنج وجود دارد. این ورزش در ابتدا نوعی دفاع شخصی بود، با تاکید بر مسدود کردن یا خنثی کردن حملات با استفاده از بدن غیرمسلح و در عین حال ضد حمله.

تکواندو نیز یک رویداد المپیک است. این ورزش در سال 2000 در طول بازی های سیدنی به عنوان یک ورزش مدال شناخته شد، اما کاراته یک رویداد المپیک نیست.

متوجه خواهید شد که در مورد وضعیت ها و فرم ها نیز تفاوت های قابل توجهی بین این دو هنر رزمی وجود دارد. در تکواندو، این فرم ها به عنوان پومسه شناخته می شوند، در حالی که در کاراته به آنها کاتا می گویند.

 موضع گیری ها به دلیل تکنیک های مختلف مورد استفاده برای هر هنر رزمی متفاوت است. تکواندو از ایستادن روی پاهای زیاد استفاده می کند که به تمرین کننده توانایی انجام ضربات سریع را می دهد. کاراته دارای موقعیت هایی است که در آن پاها به زمین متصل می شوند، زیرا این هنر رزمی بیشتر از حملات دستی استفاده می کند.

تفاوت هایی با جنبه رقابتی این هنرهای رزمی وجود دارد. در مسابقات سنتی کاراته، ضربات مشت و لگد به همان میزان امتیاز کسب می کنند. بنابراین شرکت کنندگان هر دو حرکت را به همان میزان انجام می دهند. در تورنمنت‌ های تکواندو، شما برای ضربات به طور قابل توجهی امتیاز بیشتری نسبت به مشت می‌گیرید، به همین دلیل است که معمولا از ضربات در مسابقات استفاده می‌کنید.

اکنون که تفاوت بین این دو گزینه را درک کرده اید، ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که کدام یک از آنها بهترین است. در بیشتر موارد، تصمیم گیری در مورد اینکه کدام هنر رزمی برای شما بهترین است به ترجیح شخصی شما بستگی دارد. ممکن است تصمیم بگیرید که یک سبک را بر سبک دیگر ترجیح دهید. با این حال، هنگام تصمیم گیری در مورد کلاس هایی که باید در نظر بگیرید، مواردی وجود دارد:

  • کیفیت آموزش: هر مربی متفاوت است و شما باید مطمئن شوید مکانی را انتخاب می کنید که دارای مربیان آگاه و با تجربه باشد.
  • تسهیلات: تسهیلات باید به اندازه کافی برای تمرین ایمن وجود داشته باشد.
  • جو: شما مکانی می خواهید که هنگام انجام هنرهای رزمی در آن احساس راحتی کنید. 
  • برنامه کلاس: مهم است که برنامه کلاسی را پیدا کنید که برای سبک زندگی پرمشغله شما مناسب باشد. چه برای خود یا فرزندانتان کلاسی را انتخاب کنید، چیزی را انتخاب کنید که با برنامه شلوغ شما سازگار باشد.
  • مکان کلاس: برای شما بسیار مهم است که از بین تکواندو و کاراته ورزشی را انتخاب کنید که نه تنها متناسب با برنامه شما باشد، بلکه در نزدیکی محل زندگی یا کار شما نیز قرار داشته باشد.

 

حامدرحیمی پنجکی (روانشناسی ورزشی)

چقدر با روانشناسی ورزشی آشنایید؟ آیا تا به حال به عنوان یک ورزشکار دچار رکود و عدم پیشرفت شده‌اید؟ آیا یک اتفاق بد، یک شکست در مسابقه یا یک اشتباه ورزشی تا مدت‌ها ذهن شما را درگیر کرده؟ آیا احساس می‌کنید که در تمرین عملکرد بهتری نسبت به مسابقه داشتید و این موضوع برای‌تان ناراحت کننده بوده است؟

اگر پاسخ شما به هر یک از این سوالات مثبت است، پس احتمالا به یک مشاور ورزشی نیاز دارید؛ کسی که به طور ویژه برای این موضوع بتواند شما را راهنمایی و کمک کند. این مطلب را تا انتها بخوانید تا به‌طور کامل با روانشناسی ورزشی و کار روانشناس ورزشی آشنا شوید.

روانشناسی ورزشی چیست؟

 «روانشناسی ورزشی رشته‌ای است که بر توسعه و کاربرد تئوری روان‌شناختی برای درک و اصلاح یا بهبود رفتار انسان در محیط ورزش تمرکز دارد». به عبارت دیگر، روانشناسی ورزش مطالعه عوامل روحی و روانیِ ورزش و ورزشکار است. موضوع اصلی در روانشناسی ورزشی، افزایش عملکرد ورزشی در ورزشکاران و افزایش سلامت روحی و تندرستی آن‌هاست. در مجموع، روانشناسی ورزش دارای تمرکز بر دو بخش است.

روانشناسی ورزشکار

در رشته روانشناسی ورزشی، همه چیزهایی که مربوط به روحیات ورزشکار و شرایط روحی اوست، بررسی می‌شود و راه‌کارهایی برای بهبود حال روحی و عملکرد او در ورزش به کار برده می‌شود.

روانشناسی ورزش

روانشناسی ورزشی به این موضوع علاقه مند است که چگونه تمرین و ورزش و فعالیت بدنی، می‌تواند عملکرد، سلامتی و لذت را در فعالیت‌های خاص افزایش دهد. تمرکز اصلی این رشته بر توسعه مهارت‌های ذهنی ورزشکار است.

روانشناسی ورزشی می‌تواند برای هر ورزشکاری که می‌خواهد عملکرد خود را بهبود بخشد یا در فعالیت های انتخابی خود سالم بماند، سودمند باشد. گروه‌هایی که از روانشناسی ورزشی فایده می‌برند عبارتند از:

  • تیم های ورزشی حرفه‌ای مثل تیم‌های باشگاهی یا تیم ملی (مانند فوتبال، بسکتبال)
  • ورزشکاران مبتدی و حرفه‌ای (مانند بازیکنان تنیس، دوندگان، صخره نوردان)
  • هنرمندان ورزشکاران نمایشی (مانند رقصندگان، بازیگران)
  • مربیان و داوران
حامدرحیمی پنجکی(ورزش و تروما)

شواهد نشان می دهد که با تمرکز قوی روی بدن و اینکه چه احساسی در هنگام ورزش دارید، می توانید به سیستم عصبی کمک کنید تا “آزاد” شود و از واکنش بی‌حرکتی استرسی که مشخصه PTSD یا تروما است، بیرون برود. به جای اینکه به ذهن خود اجازه سرگردانی بدهید، توجه خود را به میزان زیادی به حس های فیزیکی بدن در مفاصل و ماهیچه ها، و حتی به اعضای داخلی بدن خود، معطوف کنید.

تمریناتی که شامل حرکت متقاطع هستند (Cross Movement) که هر دو بازو ها و پاها را درگیر می کنند بهترین گزینه ها برای شما هستند- مثلا راه رفتن (به خصوص در شن)، دویدن، شنا، تمرین وزنه برداری یا رقصیدن.

فعالیت های خارج از منزل مانند پیاده روی، قایقرانی، دوچرخه سواری در کوهستان، صخره نوردی، قایق سواری در موج های شدید آب (در سرازیری و از میان دشت و صحرا) نیز در کاهش علائم PTSD موثر بوده اند.

حامدرحیمی پنجکی(ورزش و استرس)

ورزش و استرس

آیا تاکنون متوجه شده اید که حس بدنتان در هنگام استرس چگونه است؟ ممکن است در ماهیچه ها به خصوص ماهیچه های ناحیه صورت، گردن و شانه ها احساس گرفتگی و سفتی داشته باشید و درد پشت یا گردن یا سردردهای دردناک را تجربه کنید. ممکن است احساس سفتی در قفسه سینه، نبض کوبنده یا گرفتگی عضلات داشته باشید. همچنین ممکن است مشکلاتی از قبیل بی خوابی، سوزش سر دل، سوزش معده، اسهال یا تکرر ادرار را تجربه کنید. نگرانی و ناراحتی ناشی از همه این علائم جسمی نیز به نوبه خود می تواند منجر به افزایش استرس شود و یک چرخه معیوب بین ذهن و بدن شما ایجاد کند.

ورزش یک روش مؤثر برای شکستن این چرخه است. همچنین فعالیت بدنی با آزاد کردن اندروفین ها در مغز، به آرامش عضلات و تسکین تنش بدنی کمک می کند. از آنجا که بدن و ذهن به هم نزدیک هستند، هنگامی که بدن شما احساس بهتری پیدا کند، ذهن شما نیز بهتر خواهد شد.

حامدرحیمی پنجکی(ورزش و اضطراب)

ورزش یک روش درمانی ضد اضطراب طبیعی و مؤثر است. ورزش تنش و استرس را تسکین می بخشد، انرژی جسمی و روحی را تقویت می کند و با آزاد شدن اندورفین، تندرستی را تقویت می کند. هر چیزی که باعث حرکت شما شود می تواند کمک کننده باشد، اما اگر جای حواس پرتی را به تمرکز بیشتر بدهید، منفعت بیشتری نیز خواهید برد.

به عنوان مثال سعی کنید به احساس تماس پاهایتان با زمین، به ریتم تنفس خود و یا احساس برخورد باد به پوستتان توجه کنید. با اضافه کردن عنصر ذهن آگاهی – که واقعا روی بدن شما و اینکه حین ورزش چه احساسی دارید متمرکز شده – نه تنها وضعیت جسمی خود را سریعتر بهبود می بخشید، بلکه ممکن است بتوانید جریانی از نگرانی های مداوم را که در سرتان جاری است قطع کنید.