حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

شرحی اختصاری از کونگ فو و تمامی هنرهای رزمی توسط استاد حامد رحیمی پنجکی

حامدرحیمی پنجکی(لباس ورنگ لباس کونگفو)

لباسی که به عنوان پوشش در ورزش رزمی کونگ فو به کار میرود فرقی با لباس کونگ فو تو آ ندارد با توجه به گزارشی که در مجله ی دنیای ورزش در سال ١٣5٣ بیان شده است .ولی در کل لباس این ورزش دارای شرایط به خصوصی است باید اولا بسیار محکم باشد تا زود پاره نگردد ثانیا آزادی بیشتری برای دست و پا داشته باشد تا دست و پا به راحتی بتواند حرکات لازم را انجام دهد.

لباس کونگ فو دارای یک پیراهن و یک شلوار است که پیراهن تمام قسمتهای بدن را میپوشاند از جنس الیاف طبیعی و نخی است تا عرق بدن را جذب خود کند کمر شلوار نیز به گونه ای است که قوس های کمر ستون مهره را وقتی که نیرو یا فشاری به مهره ها وارد آمد حفاظت می کند و در قسمت مچ شلوار عضلات و زرد پی های مچ را محکم نگه می دارد و از صدمه به آنها جلوگیری می کند. 

رنگ لباس 

لباس کونک فو سیاه است رنگ سیاه از جنبه ی علمی جاذب انرژی است و از هدر رفتن انرژی جلو گیری می کند رنگ سیاه در کونگ فو دارای قداست خاصی است به این معنی که رنگ سیاه در برابر رنگهای دیگر ایستادگی کرده و از نفوذ رنگهای دیگر در خود جلو گیری به عمل می آورد از نظر علمی رنگ سیاه نمی گذارد انرژی بدست آمده از دست برود لذا انرژی را در خود حفظ می کند از خستگی و کوفتگی عضلات و از پیری زود رس بدن هم جلو گیری می کند. 

 

حامدرحیمی پنجکی(کونگ فو)

کونگ فوتوآ یک هنر رزمی ایرانی و یکی از سبک های ورزش کونگ فو است که در برگیرنده ورزشهای دیگر نیز بوده و بر بدن و روان سالم تر تاکید می کند.

یکی از هنرهای رزمی ایرانی کونگ فو توآ نام دارد که از سبک های کونگ فو به شمار می رود و تاکید بسیاری بر سلامت تن و روان دارد. کونگفو به زبان زاهد پیر به معنای وحدت انسان ها تلقی شده است این ورزش رزمی شامل حرکات بدنساز ، نرمش ها ، حرکات موجی ، تکنیک های دست و پا ، یوگا ، دفاع شخصی ، نفوذ بر اجسام سخت ، تمرینات انفرادی و گروهی و نیروی درون ، مبارزات سنتی آزاد و نیمه آزاد می باشد

کد مطلب : 167زمان مطالعه : 9 دقیقه

کونگ فوتوآ یک هنر رزمی ایرانی و یکی از سبک های ورزش کونگ فو است که در برگیرنده ورزشهای دیگر نیز بوده و بر بدن و روان سالم تر تاکید می کند

 

کونگ فو توآ در عین اینکه مثل همه هنرهای رزمی اصیل است و هدفی ورای نیروی بدنی دارد اما هیچ شباهتی به هیچ کدام از آن ها ندارد چراکه حالت خاصی را دارا می باشد که در کلمات نمی گنجد و فقط کسانی آن را درک می کنند که همراهش هستند. 

تاریخ بنیان گذاری این ورزش که با بهره گیری از تجربیات استاد ابراهیم میرزایی در زمینه های متنوع رزمی و جنگ های چریکی بوده است، مربوط به سال 1352 می باشد و بعد از سپری کردن مراحل آزمایشی تاسیس دانشکده انشاء تن و روان فعالیت رسمی خود را در باشگاه سرباز یا همان پهلوی سابق آغاز کرد. 

این رشته رزمی دارای هفت مایگاه یا بخش می باشد که به جز مایگاه اول که مربوط به فعالیت های بدنی و حرکات فیزیکی می باشد بقیه به جنبه های عرفانی ، علمی و پزشکی در رابطه با تن و روان اشاره دارند. 

در کتابی به نام کاراته و ذن اصول اساسی کونگ فوتوآ توسط ابراهیم میرزایی منتشر شده است و در حال حاضر بیش از هزار نفر در ایران و کشورهای مختلفی همچون کانادا، ترکیه، آمریکا، بلژیک، هلند، سوریه، پا کستان، سوئد، آذربایجان، لبنان مشغول به فعالیت در این رشته رزمی می باشند. 

ابراهیم میرزایی بعد از اینکه دوره های مختلف رزمی در رشته هایی مثل کاراته ، کونگ فو ، تکواندو و دوره های سخت تکاوری در کنار بزرگترین مربیان ژاپنی، انگلیسی، کره ای و آمریکایی در کشورهای گوناگون سپری کرد و درجاتی چون دان ٧ افتخاری کاراته ، مدرک دکترای تن و روان تا سال ١٣٤٩، دان ٤ تکواندو اقدام به نگارش و نوشتن کتابی با نام کاراته و ذن کرد که در سال ١٣٥١ منتشر شد.در این کتاب به سبک جدید کونگ فو به اسم " توآ" پرداخته شده است و مراحل آزمایشی آن در همان سال در باشگاه سرباز یا همان پهلوی سابق مورد آزمایش قرار گرفته است و با تاسیس دانشکده تن و روان در سال ١٣٥٢ فعالیت رسمی خود را شروع کرده است. 

از آنجایی که فیزیک بدنی جوانان ایران در آن زمان با کونگ فو توآ متناسب بود بخاطر همین افرادی که این حرفه را همراهی کردند افتخارات بیشماری در این ورزش نسبت به دیگر ورزش های رزمی بدست آوردند و این اتفاق باعث شد تا کمتر از ٥ سال افراد زیادی به سمت این ورزش گرایش پیدا کنند ولی به دنبال اختلاف میان شاهپور غلامرضا ( مسئول ورزش وقت) و ابراهیم میرزایی، دانشکده انشاء تن و روان به تعطیلی کشیده شد و به این خا طر جمعیت علاقه مند به کونگ فو توآ در سالن های کوچک خصوصی، پارک های تفریحی و سوله های اجاره ای به فعالیت ورزشی خود ادامه دادند

کتاب به سبک جدید کونگ فو به اسم " توآ" پرداخته شده است و مراحل آزمایشی آن در همان سال در باشگاه سرباز یا همان پهلوی سابق مورد آزمایش قرار گرفته است و با تاسیس دانشکده تن و روان در سال ١٣٥٢ فعالیت رسمی خود را شروع کرده است. 

از آنجایی که فیزیک بدنی جوانان ایران در آن زمان با کونگ فو توآ متناسب بود بخاطر همین افرادی که این حرفه را همراهی کردند افتخارات بیشماری در این ورزش نسبت به دیگر ورزش های رزمی بدست آوردند و این اتفاق باعث شد تا کمتر از ٥ سال افراد زیادی به سمت این ورزش گرایش پیدا کنند ولی به دنبال اختلاف میان شاهپور غلامرضا ( مسئول ورزش وقت) و ابراهیم میرزایی، دانشکده انشاء تن و روان به تعطیلی کشیده شد و به این خا طر جمعیت علاقه مند به کونگ فو توآ در سالن های کوچک خصوصی، پارک های تفریحی و سوله های اجاره ای به فعالیت ورزشی خود ادامه دادند.

بعد از پیروزی انقلاب و سرنگونی و انهدام رژیم پهلوی میتوان گفت حدودآ همه سالن های ورزشی باشگاه تاج بلافاصله تحت نظارت و حفاظت و مدیریت همراهان کونگ فو توآ قرار گرفت و بار دیگر فعالیت های ورزشی از سر گرفته شد و تقریبا در مدت دو سال کونگ فو توآ موفق به کسب افتخارات بزرگی شد. 

به علت فعالیت های سیاسی ابراهیم میرزایی در سال ١٣٦٠ برای بار دیگر ممنوعیت فعالیت در باشگاه های کونگ فو توآ اعلام شد و تا سال ١٣٧٠ تمام فعالیت ها توسط همراهانش به طور مخفیانه صورت می گرفت اما در همان سال ها با پیگیری های مداوم از سوی همراهان و علاقه مندان این رشته فعالیت کونگ فو توآ به طور رسمی با عنوان " انجمن کونگ فو توآ" تحت نظارت فدراسیون کاراته شروع شد و در اواخر سال ١٣٧١ بود که فدراسیون ووشو ، رزم آوران و کونگ فو شکل گرفت و در سال ١٣٧٨ به اسم فدراسیون ورزش های رزمی تغییر نام داد و تحت عنوان کمیته مستقل کونگ فو توآ در سال ١٣٧٩ فعالیت کرده و برای بار دیگر در سال ١٣٨١ به جرگه سبک های فدراسیون ورزش های رسمی پیوست. 

معرفی هفت مایگاه کونگ فو توآ 

مایگاه یکم

علم فیزیولوژیکی فعالیت های بدن انسانی

مایگاه دوم

انشاء علوم انسانی

مایگاه سوم

روانشناسی تکنولوژی

مایگاه چهارم

انشاء پزشکی

مایگاه پنجم

فلسفه گرائی یا نگرش تفکرآمیز

مایگاه ششم

روح روان

مایگاه هفتم

جهان مجهولات فراتر از خویشتن 

حامدرحیمی پنجکی(ووشو)

حامدرحیمی پنجکی(ووشو)

Hamed Rahimi Hamed Rahimi Hamed Rahimi · 1403/06/30 23:10 ·

ووشو (به زبان چینی: 武術 - پین‌یین: whǔshù،) یک ورزش رزمی برگرفته از سبک های چینی کونگ فو است که زیر نظر ای دبلیو  ،‌ فدراسیون جهانی ووشو اداره میشود.این ورزش با بهره گرفتن سبک های چینی کونگ فو بوجود آمده است و امروزه تبدیل به یک ورزش مسابقاتی شده است. مسابقات ووشو در دو بخش برگزار میشود؛ بخش مبارزه موسوم به ساندا و بخش مهم تر آن یعنی اجرای فرم موسوم به تالو.

کمربندهای ووشو در فدراسیون بین‌المللی ووشو به ترتیب به شرح زیر نامگذاری شده‌اند: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه‌ای، قرمز، مشکی - مشکی دان ۱ -مشکی دان ۲ -مشکی دان ۳ - مشکی دان ۴ - مشکی دان ۵ -مشکی دان ۶ - مشکی دان ۷ -مشکی دان ۸ - مشکی دان ۹.

تالو در زبان چینی به معنای فرم است.در بخش تالو که بخش اجرای فرم است به‌طور معمول دوازده فرم استاندارد اجرا می‌شوند.

«تالو» از فرم‌های رزمی تشکیل می‌شود که معمولاً مدرسین ووشو در فدراسیون بین المللی ووشو بر اساس سبک های کونگفو ابداع کرده‌اند و انواع استقرارها، لگدها، مشت‌ها، حرکات تعادلی، پرش‌ها، فنون جارویی و فنون پرتابی در آن‌ها گنجانده شده است.

فرم‌های استاندارد که در مسابقات ووشو اجرا می‌شوند عبارت اند از:

 

دوئلین

 

دوئلین یک نوع مبارزه نمایشی شامل حرکات آکروباتیک و فنون رزمی است که به عنوان بخشی از تالو برگزار میشود

کمربندهای ووشو

در فدراسیون بین‌المللی ووشو به ترتیب به شرح زیر نامگذاری شده‌اند: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه‌ای، قرمز، مشکی - مشکی دان 1 -مشکی دان 2 -مشکی دان 3 - مشکی دان 4 - مشکی دان 5 -مشکی دان 6 - مشکی دان 7 -مشکی دان 8 - مشکی دان 9.

ووشو جزو ورزش های المپیکی محسوب نمیشود اما IWUF (فدراسیون بین المللی ووشو) مورد تایید کمیته بین المللی المپیک یا IOC است.

IWUF تلاش ناموفقی برای حضور این ورزش در المپیک 2008 پکن داشت. البته کمیتهٔ بین‌المللی المپیک به چین اجازه داد تا مسابقات ووشو پکن 2008 را هم‌زمان با المپیک پکن برگزار کند، اما این مسابقات در زمرهٔ مسابقات رسمی یا حتی نمایشی المپیک قرار نگرفتند، چرا که از دید این کمیته ووشو با استانداردهای ورزشی تطابق نداشت.

لذا IWUF اقدام به تغییر فرم ها و استانداردسازی این رشته کرد وکمیتهٔ بین‌المللی المپیک در سال 2011 ووشو را به عنوان یکی از هشت رشتهٔ ورزشی انتخاب کرد که کاندیدای حضور در المپیک 2020 باشد. ورزش‌های کاراته، اسکیت، سافت‌بال، بیسبال، سنگ‌نوردی، اسکواش و موج‌سواری دیگر کاندیداهای حضور در این المپیک بودند. اما در نهایت کاراته انتخاب شد.

در نهایت با اعلام توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک ، تصمیم بر این شد تا ووشو به صورت آزمایشی در کنار بیسبال5 وارد المپیک جوانان 2026 داکار شود

رئیس کمیته بین‌المللی المپیک اعلام کرد پس از حضور رسمی ووشو در المپیک ۲۰۲۶ جوانان، در مورد المپیکی شدن این رشته تصمیم‌گیری خواهند کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از شینهوا، توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) اعلام کرد که که حضور ووشو در مسابقات بین‌المللی و شناخته شدنش در عرصه‌ جهانی، نقش پررنگی در المپیکی شدن این رشته دارد.

طبق اعلام توماس باخ، ووشو در المپیک جوانان ۲۰۲۶ داکار به عنوان یک رشته رزمی و مدال آور گنجانده شده است، در حالی که ووشو در المپیک جوانان ۲۰۱۴ نانجینگ، تنها به عنوان یک برنامه فرهنگی و آموزشی حضور داشت.

رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ادامه داد: خوشحالیم که ووشو را در برنامه رسمی المپیک جوانان ۲۰۲۶ داکار قرار می‌دهیم. ارزش و اشتیاق زیادی در سنگال، کشور میزبان بازی‌های المپیک جوانان برای این رشته ورزشی وجود دارد.

باخ افزود: ووشو پس از اولین حضور خود در المپیک داکار، مبنای محکمی برای ارزیابی خواهد داشت. باید منتظر بمانیم و سطح به رسمیت شناختن و مشارکت بین‌المللی و عملکرد کلی مسابقات را مشاهده کنیم. پس از این تحلیل، در موقعیتی قرار خواهیم گرفت که در مورد حضور ووشو در برنامه المپیک آینده تصمیم‌گیری کنیم.

رشتۀ ورزشی ووشو شامل المپیک جهانی شد

رشتۀ ورزشی ووشو شامل المپیک جهانی شد و قرار است برای نخستین‌بار ورزشکاران این رشته به‌گونۀ رسمی در بازی‌های المپیک جهانی جوانان که در سال ۲۰۲۲در داکار سینیگال برگزار می‌شود، شرکت کنند.

رشتۀ ورزشی ووشو شامل بازی‌های المپیک آسیا و جنوب آسیا می‌باشد.

ورزشکاران افغانستان در ووشو، تاکنون چندین مدال طلا، نقره و برنز در بازی‌های المپیک آسیا و جنوب آسیا کسب کرده‌اند.

ورزشکاران رشتۀ ووشو در سال ۲۰۰۸به‌گونۀ آزمایشی در المپیک بیجینگ اشتراک کرده بودند؛ اما مدال‌های آنان در رده بندی محسوب نشده بودند.

فدراسیون ووشوی افغانستان، ضمن اسقتبال از حضور ووشو در المپیک جهان، می‌گوید که برای حضور قدرتمند و کسب سهمیه این رویداد بزرگ برنامه‌هایی دارد.

حامدرحیمی پنجکی(ووشو)

حامدرحیمی پنجکی(ووشو)

Hamed Rahimi Hamed Rahimi Hamed Rahimi · 1403/06/30 23:10 ·

ووشو (به زبان چینی: 武術 - پین‌یین: whǔshù،) یک ورزش رزمی برگرفته از سبک های چینی کونگ فو است که زیر نظر ای دبلیو  ،‌ فدراسیون جهانی ووشو اداره میشود.این ورزش با بهره گرفتن سبک های چینی کونگ فو بوجود آمده است و امروزه تبدیل به یک ورزش مسابقاتی شده است. مسابقات ووشو در دو بخش برگزار میشود؛ بخش مبارزه موسوم به ساندا و بخش مهم تر آن یعنی اجرای فرم موسوم به تالو.

کمربندهای ووشو در فدراسیون بین‌المللی ووشو به ترتیب به شرح زیر نامگذاری شده‌اند: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه‌ای، قرمز، مشکی - مشکی دان ۱ -مشکی دان ۲ -مشکی دان ۳ - مشکی دان ۴ - مشکی دان ۵ -مشکی دان ۶ - مشکی دان ۷ -مشکی دان ۸ - مشکی دان ۹.

تالو در زبان چینی به معنای فرم است.در بخش تالو که بخش اجرای فرم است به‌طور معمول دوازده فرم استاندارد اجرا می‌شوند.

«تالو» از فرم‌های رزمی تشکیل می‌شود که معمولاً مدرسین ووشو در فدراسیون بین المللی ووشو بر اساس سبک های کونگفو ابداع کرده‌اند و انواع استقرارها، لگدها، مشت‌ها، حرکات تعادلی، پرش‌ها، فنون جارویی و فنون پرتابی در آن‌ها گنجانده شده است.

فرم‌های استاندارد که در مسابقات ووشو اجرا می‌شوند عبارت اند از:

 

دوئلین

 

دوئلین یک نوع مبارزه نمایشی شامل حرکات آکروباتیک و فنون رزمی است که به عنوان بخشی از تالو برگزار میشود

کمربندهای ووشو

در فدراسیون بین‌المللی ووشو به ترتیب به شرح زیر نامگذاری شده‌اند: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه‌ای، قرمز، مشکی - مشکی دان 1 -مشکی دان 2 -مشکی دان 3 - مشکی دان 4 - مشکی دان 5 -مشکی دان 6 - مشکی دان 7 -مشکی دان 8 - مشکی دان 9.

ووشو جزو ورزش های المپیکی محسوب نمیشود اما IWUF (فدراسیون بین المللی ووشو) مورد تایید کمیته بین المللی المپیک یا IOC است.

IWUF تلاش ناموفقی برای حضور این ورزش در المپیک 2008 پکن داشت. البته کمیتهٔ بین‌المللی المپیک به چین اجازه داد تا مسابقات ووشو پکن 2008 را هم‌زمان با المپیک پکن برگزار کند، اما این مسابقات در زمرهٔ مسابقات رسمی یا حتی نمایشی المپیک قرار نگرفتند، چرا که از دید این کمیته ووشو با استانداردهای ورزشی تطابق نداشت.

لذا IWUF اقدام به تغییر فرم ها و استانداردسازی این رشته کرد وکمیتهٔ بین‌المللی المپیک در سال 2011 ووشو را به عنوان یکی از هشت رشتهٔ ورزشی انتخاب کرد که کاندیدای حضور در المپیک 2020 باشد. ورزش‌های کاراته، اسکیت، سافت‌بال، بیسبال، سنگ‌نوردی، اسکواش و موج‌سواری دیگر کاندیداهای حضور در این المپیک بودند. اما در نهایت کاراته انتخاب شد.

در نهایت با اعلام توماس باخ رئیس کمیته بین المللی المپیک ، تصمیم بر این شد تا ووشو به صورت آزمایشی در کنار بیسبال5 وارد المپیک جوانان 2026 داکار شود

رئیس کمیته بین‌المللی المپیک اعلام کرد پس از حضور رسمی ووشو در المپیک ۲۰۲۶ جوانان، در مورد المپیکی شدن این رشته تصمیم‌گیری خواهند کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از شینهوا، توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) اعلام کرد که که حضور ووشو در مسابقات بین‌المللی و شناخته شدنش در عرصه‌ جهانی، نقش پررنگی در المپیکی شدن این رشته دارد.

طبق اعلام توماس باخ، ووشو در المپیک جوانان ۲۰۲۶ داکار به عنوان یک رشته رزمی و مدال آور گنجانده شده است، در حالی که ووشو در المپیک جوانان ۲۰۱۴ نانجینگ، تنها به عنوان یک برنامه فرهنگی و آموزشی حضور داشت.

رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ادامه داد: خوشحالیم که ووشو را در برنامه رسمی المپیک جوانان ۲۰۲۶ داکار قرار می‌دهیم. ارزش و اشتیاق زیادی در سنگال، کشور میزبان بازی‌های المپیک جوانان برای این رشته ورزشی وجود دارد.

باخ افزود: ووشو پس از اولین حضور خود در المپیک داکار، مبنای محکمی برای ارزیابی خواهد داشت. باید منتظر بمانیم و سطح به رسمیت شناختن و مشارکت بین‌المللی و عملکرد کلی مسابقات را مشاهده کنیم. پس از این تحلیل، در موقعیتی قرار خواهیم گرفت که در مورد حضور ووشو در برنامه المپیک آینده تصمیم‌گیری کنیم.

رشتۀ ورزشی ووشو شامل المپیک جهانی شد

رشتۀ ورزشی ووشو شامل المپیک جهانی شد و قرار است برای نخستین‌بار ورزشکاران این رشته به‌گونۀ رسمی در بازی‌های المپیک جهانی جوانان که در سال ۲۰۲۲در داکار سینیگال برگزار می‌شود، شرکت کنند.

رشتۀ ورزشی ووشو شامل بازی‌های المپیک آسیا و جنوب آسیا می‌باشد.

ورزشکاران افغانستان در ووشو، تاکنون چندین مدال طلا، نقره و برنز در بازی‌های المپیک آسیا و جنوب آسیا کسب کرده‌اند.

ورزشکاران رشتۀ ووشو در سال ۲۰۰۸به‌گونۀ آزمایشی در المپیک بیجینگ اشتراک کرده بودند؛ اما مدال‌های آنان در رده بندی محسوب نشده بودند.

فدراسیون ووشوی افغانستان، ضمن اسقتبال از حضور ووشو در المپیک جهان، می‌گوید که برای حضور قدرتمند و کسب سهمیه این رویداد بزرگ برنامه‌هایی دارد.

حامدرحیمی پنجکی(تکواندو)

تکواندو چیست

تکواندو یکی از سیستماتیک ترین و علمی ترین ورزش های رزمی کره ای است که در آن بیشتر از مهارت های فیزیکی استفاده می دهد.

این رشته رزمی از در کنار روش های تقویت جسمانی از روش های تقویت روحیه و استقامت در زندگی ذهن انسان را آماده میکند.

امروزه ، این ورزش جایگاه جهانی پبدا کرده است وشهرت بین المللی دارد و در میان بازی های رسمی در المپیک ایستاده است.

تکواندو روش صحیحی برای استفاده از حرکات دست و پا برای حمله و دفاع است.

این ورزش زرمی راهی برای کنترل دعوا و حفظ آرامش است.

تکواندو به معنای روش صحیح استفاده از تمام اعضای بدن برای متوقف کردن دعوا و کمک به ساختن جهانی بهتر و آرام تر است.

تکواندو با 5000 سال سابقه کره در حال توسعه است و در این دوره با چندین نام مختلف خوانده می شود.

تکواندو روشی برای سالم زندگی کردن است.

همیشه باید بر دشمنی که سعی در ایجاد آسیب دارد غلبه کرد.فواید ورزش تکواندو

وقتی شروع به یادگیری یک وزرش رزمی میکنید باید با مزایا و معایب آن آشنایی کامل داشته باشید تا با آگاهی به پیشرفت جسمانی و فکری در آن رشته برسید.

در تکواندو شما علاوه بر تقویت عضلات و سلامت جسمانی از نظر روحی به نتایج شگفت انگیزی دست میبابید. در این قسمت تعدادی از مزایا تکواندو را با هم بررسی میکنیم و فواید تکواندو را به شما توضیح میدهیم.

  1. تکواندو یک رشته رزمی است که اول از همه به شما دفاع از خود را آموزش میدهد و شما میتوانید در مواقع مختلف از هنر های دفاع شخصی این رشته استفاده کنید.
  2. این رشته رزمی ذهن و اندیشه شما را تقویت میکند و تصمیم گیری و تمرکز در زمان کوتاه را بهبود میبخشد.
  3. به افراد احترام و نظم در زندگی را می آموزد و به طور کلی میتوان گفت تکواندو بر پایه احترام و نظم بنا شده است.
  4. تکواندو برای افزایش اعتماد به نفس و بالا بردن عزت نفس یکی از بهترین ورزش های رزمی است.
  5. یکی از توصیه های روان شناسان برای کودکان خجالتی که از کمبود اعتماد به نفس رنج میبرند شرکت در کلاس های تکواندو است.
  6. در صورتی که سبک کیوروگی تکواندو را انتاخب کرده باشید عضلات پا شما به طرز شگفت انگیزی تقویت میشود.
  7. سایر سبک های تکواندو یعنی پومسه و هانمادانگ بر تمامی عضلات بدن تمرکز دارند و هدف آن ها تقویت تک تک عضلات بدن است.
  8. این ورزش برای کسانی که افزایش وزن دارند بسیار توصیه میشود زیرا چربی سوزی در تمرینات تکواندو بالاست و این ورزش رزمی برای کودکان دارای اضافه وزن مناسب است.معایب تکواندو

هر ورزشی در کنار مزایا و فواید معایبی دارد که در این قسمت معایب تکواندو را با هم بررسی میکنیم.

  • در صورتی که مربی با تجربه ای را برای آموزش انتخاب نکنید احتمال بروز آسیب در این رشته مانند هر رشته ورزشی دیگری بالا میرود. در آکادمی تکواندو بهترین مربیان تکواندو با ده ها سال سابقه ورزشی و تجربه در حرکات اصلاحی برای جلوگیری از آسیب رده های سنی مختلف و ارائه خدمات آموزش تکواندو در باشگاه و خانه در خدمت شما عزیزان هستند. تنها کافیست با ما تماس بگیرید تا کمترین آسیبی شما و یا فرزندتان را در این رشته ورزشی تهدید نکند.
  • به طور کلی هر رشته رزمی را که انتخاب کنید باید انتظار کبودی در جلسات ابتدایی و مسابقات را داشته باشید زیرا این ورزش ها به صورت تن به تن انجام میشود و در صورت برخورد صورت میگیرد. اما در رشته تکواندو اگر میخواهید کمتر دچار این کبودی ها شوید میتوانید سبک های پومسه و هانمادانگ را انتخاب کنید.
  • در صورتی که ورزشکار قبل تمرین و ماسبقات خود گرم نکند ممکن است به آسیب هایی مانند گرفتگی عضلات و پیچ خوردگی در مچ پا و زانو دچار شود. البته این از معایب تکواندو نیست بلکه در هر رشته ورزشی اگر بدن گرم نشود این آسیب ها به وجود خواهد آمد.

تاریخچه تکواندو

یکی از اولین نشانه های وجود تکواندو در جهان نقاشی دیواری روی مقبره ای است که در سال 37 قبل از میلاد مسیح تا سال 66 میلادی در پادشاهی کره کوگوریو ساخته شده است.

این نقاشی دو چهره غیر مسلح را نشان می دهد که در موضع سبک تکواندو رو به روی هم قرار گرفته اند.

نقاشی های اضافی در مقبره ، اشکالی را نشان می دهد که لباس متحدالشکلی مانند لباس های مدرن در آموزش تکواندو استفاده می کنند.

پیشرفت تکواندو و تکنیک های آن با توسعه کشور کره گسترش یافت تا جایی که این رشته رزمی به یکی از پرطرفدارترین رشته های رزمی جهانی تبدیل شد.

آنچه در تاریخچه تکواندو به چشم میاید هدف تکواندو در تقویت قوای جسمانی و تمرکز افراد از گذشته تا به امروز است.

این ورزش در روزگاران قدیم کره برای مبارزه افراد بدون سلاح به وجود آمد و به دلیل گستردگی حرکات توسعه یافت و به یک ورزش بین المللی تبدیل شد.تاریخچه تکواندو در ایران

تکواندو از سال 1347 در بین سایر ورزش های رزمی به رقابت پرداخت و این ورزش رزمی توانست در سال 1349 به عنوان ی ورزش رزمی رسمی در کلاس های باشگاهی تدریس شود.

این رشته رزمی در ابتدا زیرمجموعه فدراسیون ورزش های رزمی بود اما بعد ها به دلیل توسعه سریع در سال 1352 به عنوان یک فدراسیون رسمی در ایران به کار خود قوت داد.

امروزه در ایران به ورزش تکواندو ارج و قرب زیادی داده میشود و به دلیل محبوبیت و المپیکی بودن این رشته مسابقات گسترده ای در این حوزه برگزار میشود.

اولین کسی که در ایران به عنوان رئیس فدراسیون تکواندو منصوب شد سرهنگ سرشار بود.

تکواندوکاران ایرانی با تلاش های بسیار توانستند برای اولین بار در سال 1975 در مسابقات قهرمانی جهان سئول شرکت کنند و با یک مدال برنز توسط حسین بدیع زاده با ایران برگردند.

اولین مسابقه تکواندویی که در ایران به صورت رسمی برگزار شد در سال 1357 بود.

معنی کلمه تکواندو چیست

تکواندو یک کلمه کره ای است که از 3 کلمه:

  • «تِ» = مبارزه یا شکستن با پا
  • «کوان»= مبارزه یا شکستن با مشت
  • «دُ» = راه و روش

ساخته شده است.

همان طور که در تاریخچه تکواندو اشاره شد این رشته به زمان نقاشی های روی دیوار مقبره های کاگجوچونگ و مویونگ چانگ در کره شمالی بر میگردد.

با دقت در این تصاویر میتوان یکی از حرکات تکواندو به نام الگول ماکی را که برای دفاع قسمت بالای بدن میباشد تشخیص داد.

به همین دلیل این رشته به عنوان یک رشته رزمی قدیمی در شرق آسیا شناخته شده است.

همان طور که در معنی کلمه تکواندو اشاره شد این رشته برای مبارزه و دفاع کردن با دست و پا طراحی شده و امروزه حرکات نمایشی و چرخشی زیادی به این رشته اضافه گردیده است.

سبک های تکواندو

رشته تکواندو بسیار گسترده میباشد و نمیتوان آن را فقط به عنوان ورزش رزمی رو در رو در نظر گرفت.

این رشته شاخه های زیادی دارد که برای افراد با هر روحیه این مناسب است و حتی برای کسانی که روحیه جنگنده ندارند شاخه های مناسبی دارد.

در این قسمت میخواهیم سبک های تکواندو را با هم بررسی کنیم تا بیشتر با این رشته پرطرفدار آشنا شوید.

کیوروگی



 

پومسه

 

هانمادانگ

 

اگر با انواع ورزش های رزمی آشنایی ندارید و نمیدانید هر ورزش زرمی چه مزایا و معایبی دارد حتما مقاله انواع ورزش های رزمی را مطالعه کنید.

 

تکواندو بهترین ورزش رزمی برای بانوان

یادگیری یک ورزش رزمی برای خانم ها در هر کشوری میتواند یک امر ضروری باشد. خانم ها باید ورزش رزمی را انتخاب کنند که به صورت فول بادی عضلات آن ها را درگیر کند و در حین تمرین کمترین آسیب دیدگی را برای آن ها داشته باشد.

تکواندو یکی از ورزش های رزمی پرطرفدار در میان بانوان است زیرا به طور کامل اصول دفاع شخصی در تمامی مواقع را یاد میگیرند و هم وسایل مبارزه در آن ایمنی کامل را برای شان تامین میکند.

نکته مهم دیگری که مزیت تکواندو برای بانوان محسوب میشود کمک به چربی سوزی و شکل گیری عضلات پا، لگن، شکم، ران ها و زیر شکم میباشد. پس این ورزش از همه جهات میتواند مورد قبول بانوان واقع شود.

تکواندو بانوان در ایران پیشرفت چشمگیری داشته و قهرمانان تکواندو بانوان توانسته اند در این سال ها افتخار آفرینی زیادی داشته باشند.

از خدمات مهم آکادمی تکواندو برگزاری  بانوان به صورت های خصوصی، نیمه خصوصی، مجازی با ارائه برنامه تمرینی اختصاصی میباشد.

تجهیزات تکواندو

تا اینجای مقاله متوجه شدیم تکواندو چیست و چه مزایا و معایبی دارد در این قسمت میخواهیم درباره تجهیزات تکواندو بحث کنیم. در تکواندو ایمن ترین تجهیزات مبارزه استفاده میشود و همین امر باعث شده که این ورزش در المپیک جایگاه ویژه ای داشته باشد زیرا میزان آسیب دیدگی در آن به دلیل تجهیزات ایمن به حداقل میرسد.

از تجهیزات تکواندومیتوان به موارد زیر اشاره کرد:

هوگو

 

ساق بند و ساعد بند

 

روپایی

 

دستکش

 

کلاه و نقاب

 

نانشیم و کاپ

 

ورزکفش،لباس،کمربند

 

آسیب های ورزش تکواندو

ورزش رزمی تکواندو مانند همه ورزش های رزمی آسیب هایی دارد اما بهتر است بدانید میزان آسیب تکواندو نسبت به سایر ورزش های رزمی کمتر است.

معمولا آمار نشان میدهدد که بیشترین یزان آسیب تکواندو در حین مسابقات رخ میدهد که دلیل آن شرایط مسابقه و تلاش برای برتری است.

در حین تمرینات در صورتی که مربی آگاهی داشته باشد میزان آسیب دیدگی ورزشکاران حداقل خواهد بود.

بیشترین آسیبی که تکواندوکاران به آن مبتلا میشوند کبودی و کشیدگی عضلات است.

پیچ خوردگی مچ و شکستگی ناحیه پا از دیگر آسیب های رایج تکواندو است.

اطلاعات عمومی تکواندو

به طور کلی رشته ورزشی تکواندو یکی از رشته های رزمی است که بیشتر در بخش مبارزه از ضربات پا برای حمله استفاده میشود. در این رشته ورزشی دفاع شخصی به طور کامل آموزش داده میشود و ورز کار میتواند در شرایط مختلف از خود دفاع کند.

این رشته المپیکی بوده و تعداد مسابقات رسمی برگزار شده جهانی و بین المللی و حتی داخلی در این رشته بسیار بیشتر از سایر ورزش های رزمی است. به همین دلیل تکواندوکاران میتوانند در مسابقات زیاد حتی در سطح حوزه و استان خود را بسنجند و برای ترقی تلاش کنند.